Την επόμενη φορά που θα αφήσετε μόνο του τον σκύλο σας στο σπίτι, να ξέρετε ότι εκείνος είναι… με το χρονόμετρο στο χέρι.
Γιατί, όπως ενημερώνει η κα Εριέττα Καραμπέτσου, εκπαιδεύτρια σκύλων, με βάση τις επιστημονικές μελέτες, αλλά και τις εμπειρίες από τη συμβίωση μας με τους σκύλους, μπορούμε να πούμε πως οι μικροί μας φίλοι έχουν την αίσθηση του χρόνου. Έστω κι αν δεν αντιλαμβάνονται τον χρόνο όπως οι άνθρωποι.
Είναι πραγματικά δύσκολο να πούμε πώς ακριβώς βιώνουν οι σκύλοι τον χρόνο, λέει, όμως μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως είναι σε θέση να καταλάβουν το πέρασμά του.
Μάλιστα, ως εκπαιδεύτρια με ειδίκευση στα θέματα αποχωρισμού, και δουλεύοντας με δεκάδες σκύλους που δεν μπορούν να διαχειριστούν την απουσία των κηδεμόνων τους, διαπιστώνει, καθημερινώς, ότι οι σκύλοι είναι σε θέση να καταλάβουν πότε έχει παρέλθει ένα μικρό χρονικό διάστημα, και πότε ένα πολύ μεγαλύτερο. Και αντιδρούν, αναλόγως.
«Εξάλλου, είναι γνωστό πως οι σκύλοι «οσμίζονται» τον χρόνο. Για έναν άνθρωπο αυτό είναι αδύνατον και, ίσως, δύσκολο να το κατανοήσει: πώς ένας σκύλος μπορεί να «μυρίζει» το πέρασμα του χρόνου. Οι σκύλοι μας είναι «εφοδιασμένοι» -θα λέγαμε- με το Vomeronasal organ (VMO), ή, αλλιώς, όργανο του Jacobson.
Το Vomeronasal organ είναι ένα βοηθητικό όργανο όσφρησης, το οποίο ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον Frederik Ruysch το 1732 και, αργότερα, το 1813, περιεγράφηκε λεπτομερώς από τον Ludwig Jacobson, από τον οποίο πήρε το όνομά του.
Το συγκεκριμένο όργανο βοηθά τον σκύλο, μεταξύ άλλων, στην ανίχνευση σημειοχημικών σημάτων επικοινωνίας, και του επιτρέπει, από την ένταση μιας μυρωδιάς, να καταλαβαίνει πως έχει παρέλθει κάποιο χρονικό διάστημα (μιας και η μυρωδιά χάνει την έντασή της).
Με άλλα λόγια, ο σκύλος μας «οσμίζεται» την αλλαγή στο οσφρητικό αποτύπωμα που μπορεί να αφήσει το οτιδήποτε, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου», εξηγεί η κα Καραμπέτσου και δίνει ένα παράδειγμα:
«Φεύγοντας από το σπίτι, το οσφρητικό αποτύπωμά μου είναι πολύ έντονο, λόγω της φυσικής μου παρουσίας στον χώρο – ας το ονομάσουμε Αποτύπωμα 0. Όσο η ώρα περνάει, το οσφρητικό μου αποτύπωμα ατονεί. Έτσι, αν ο σκύλος μου έχει συνηθίσει στο να λείπω, παραδείγματος χάρη, για τρεις ώρες σε καθημερινή βάση, όταν επιστρέφω το οσφρητικό μου αποτύπωμα στον χώρο είναι συγκεκριμένο – ας το ονομάσουμε Αποτύπωμα 1. Αν υποθέσουμε πως μία μέρα λείψω πέντε ώρες, αντί για τρεις, ο σκύλος μου είναι σε θέση να το καταλάβει!».
Τέλος, η κα Καραμπέτσου μας λέει να δεχτούμε, απλώς, πως οι σκύλοι δεν έχουν την ίδια αντίληψη του χρόνου, όπως εμείς οι άνθρωποι, και πάντα «ζουν τη στιγμή».
Η επαγγελματίας εκπαιδεύτρια σκύλων, Εριέττα Καραμπέτσου
ygeiamou.gr