Παρά το προχωρημένο της ηλικίας της, μαγνητίζει όλα τα βλέμματα και, παρά το γεγονός πως ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι μοντέλο, όλοι θέλουν να δουν από κοντά το χαμόγελό της…
Όλα ξεκίνησαν όταν στις 3 Νοεμβρίου του μακρινού 1507, ένας σύζυγος θέλησε να κάνει ένα δώρο στη γυναίκα του και τελικά έκανε ένα τεράστιο δώρο στην Τέχνη.
Ο πλούσιος έμπορος από τη Βενετία, Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο, σύζυγος της Λίζας Γκεραρντίνι, μισθώνει τις υπηρεσίες του Λεονάρντο Ντα Βίντσι για να ζωγραφίσει το πορτρέτο της γυναίκας του.
Και κάπως έτσι γεννιέται η Μόνα Λίζα ή Τζοκόντα και η πλούσια κυρία γίνεται αιώνες μετά μέχρι και σοκολατάκι και ταξιδεύει στο διάστημα!
Στην ουσία πρόκειται απλά για μια προσωπογραφία που απεικονίζει μία καθιστή γυναίκα, τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο, με μία αινιγματική έκφραση.
Η Λίζα ντελ Τζιοκόντο, που αναγνωρίστηκε ως το μοντέλο του πίνακα το 2005, όταν ανακαλύφθηκε ένα σχετικό σημείωμα του Αγκοστίνο Βεσπούτσι, ήταν μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι από τη Φλωρεντία. Η προσωπογραφία της ήταν παραγγελία από το σύζυγό της για το καινούριο τους σπίτι, με αφορμή τη γέννηση του δεύτερου γιου τους, Αντρέα.
Βέβαια, σε έναν πίνακα με τόσο μυστήριο, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο απλά. Έτσι η ταυτότητα της Μόνα Λίζα έχει πολλές φορές αμφισβητηθεί και παρά το γεγονός πως οι ιστορικοί τέχνης συγκλίνουν στην ιδέα πως ο πίνακας απεικονίζει τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο, είναι πολλά τα ονόματα που έχουν «πέσει στο τραπέζι».
Η Isabella από τη Νάπολη, η Cecilia Gallerani, η Costanza d’Avalos, Δούκισσα της Francavilla, η Isabella d’Este, η Pacifica Brandano or Brandino, η Isabela Gualanda, η Caterina Sforza, αλλά και ο ίδιος ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι!
Τελικά δεν έχει και τόση σημασία η ταυτότητα της γυναίκας, που –κατά κοινή ομολογία- δεν κέρδισε την φήμη της με την ομορφιά της, αλλά με το χαμόγελό της.
Με αυτό ασχολήθηκε ακόμα και ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ο οποίος το χαρακτήρισε αποτέλεσμα ανάκλησης ανάμνησης της μητέρας του Λεονάρντο.
Πρόσφατα οι επιστήμονες μας… χάλασαν το μυστήριο καθώς, μετά από την μελέτη του προγενέστερου πίνακα του Ντα Βίντσι «La Bella Principessa», ανακάλυψαν πως το αινιγματικό χαμόγελο (που υπάρχει και στους δύο πίνακες) είναι απλά το αποτέλεσμα μια τεχνικής -που ονομάστηκε «sfumato» – την οποία ακολουθούσε ο καλλιτέχνης στην ανάμειξη των χρωμάτων, ώστε να εκμεταλλευτεί την περιφερειακή όραση του θεατή.
Τεχνική ή μη τεχνική, η Μόνα Λίζα κατάφερε με το χαμόγελό της να φτάσει μέχρι και το διάστημα καθώς η εικόνα της επιδέχθηκε από τη NASA να σταλεί μέσω λέιζερ σε σεληνιακό δορυφόρο, στην πρώτη επίδειξη της νέας δυνατότητας αποστολής δεδομένων εικόνας από τη Γη μέσω οπτικής τεχνολογίας σε τόση μεγάλη απόσταση.
Όσο για τα «κατορθώματά» της πάνω στη γη… αναρίθμητα. Πίνακες, ρούχα, ταινίες, τραγούδια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς…
Σίγουρα, τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι θέλουμε να πιστεύουμε. Όμως η μόνα Λίζα θα είναι πάντα για τους περισσότερους ένα μυστήριο που δεν θέλουν να εξιχνιάσουν.
Και εκατομμύρια θα συνεχίσουν να επισκέπτονται το Λούβρο για να τους χαμογελάσει μόνο για λίγα δευτερόλεπτα.
Άλλωστε, ποια άλλη γυναίκα έχει καταφέρει τόσα πολλά με ένα χαμόγελό της;