Λίγο μόνο ψάξιμο είναι αρκετό για να ανακαλύψει κανείς θησαυρούς στην υπέροχη γλώσσα μας. Αν σας ρωτούσε κάποιος αν υπάρχει ελληνική λέξη που ξεκινάει από «ζν» θα λέγατε σίγουρα όχι! Αλλά η λέξη υπάρχει και μάλιστα θα την βρείτε σε πολλές ομηρικές μεταφράσεις.
Ποια είναι λοιπόν αυτή η λέξη;
Η αρχαία ελληνική (δυστυχώς) ΔΕΝ είναι η πιο πλούσια γλώσσα στον κόσμο
Το Ζνίχι, που δεν είναι κάποια παραλλαγή της λέξης νύχι, σε κάποια τοπική διάλεκτο. H λέξη, η μοναδική στην ελληνική γλώσσα που ξεκινάει από «ζν», χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πίσω μέρος του λαιμού, τον σβέρκο, τον αυχένα.
Μάλιστα, η λέξη αυτή στάθηκε αφορμή για να υπάρξουν γνωμοδοτήσεις ακαδημαϊκών ώστε να σταματήσει να διδάσκεται η μετάφραση της Οδύσσειας του Σιδέρη, επειδή ανέφερε λέξεις που τείνουν προς αφανισμό όπως το ζνίχι.
Νερατζόκωλοι, καλαμαράδες και χαμουτζήδες: Πες μου από που κατάγεσαι να σου πω το παρατσούκλι σου
Η λέξη εμφανίζεται σε κάποιες παροιμίες όπως: «το φιλότιμο μαυρίζει το ζνίχι».
Ακόμα εμφανίζεται σε στίχο του Βάρναλη: «στο κρουστό σου ζνίχι το μαυριδερό»
Η ετυμολογία της δεν έχει οριστεί αν και πιθανολογείται η σλαβική της καταγωγή. Υπάρχει επιπλεόν μια σχετική προσέγγιση που θέλει τη λέξη να προέρχεται από το ινίον.
*Με πληροφορίες από το βιβλίο του Νίκου Σαραντάκου, «Λέξεις που χάνονται», από τις εκδόσεις του ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ