Ήταν το 2003 στην έρημο Ατακάμα της Χιλής όταν ένας ντόπιος, ο Όσκαρ Μουνιόζ, ψάχνοντας για οτιδήποτε μπορούσε να του φανεί χρήσιμο στην εγκαταλελειμμένη πόλη της Λα Νάρια, είδε ένα λευκό ύφασμα δεμένο με μια κορδέλα.
Στο εσωτερικό του, βρήκε ένα μικροσκοπικό σκελετό, στο μήκος ενός στυλό, με ένα μακρόστενο κρανίο και λιγότερα από όσα έχουν οι άνθρωποι πλευρικά οστά.
Θα μπορούσε να είναι ένας εξωγήινος;
Οι κυνηγοί των UFO αλλά και οι επιστήμονες άρχισαν να διατυπώνουν διάφορες θεωρίες για την αληθινή φύση αυτού του σκελετού, που ονομάστηκε «Ατα» από την έρημο που βρέθηκε.
Χρειάστηκε να περάσουν 15 χρόνια μέχρι τις 22 Μαρτίου 2018, όταν ερευνητική ομάδα παρουσίασε εμπεριστατωμένα συμπεράσματα.
Παρά τις δημοσιεύσεις στον τοπικό Τύπο οι επιστήμονες ασχολήθηκαν επισταμένα με το θέμα το 2013, όταν το ντοκιμαντέρ UFO «Sirius» το χαρακτήρισε ως απόδειξη ότι κυβερνητικές υπηρεσίες απέκρυπταν στοιχεία για επισκέψεις εξωγήινων.
Ο ανοσιολόγος του πανεπιστημίου του Στανφροντ Gary P. Nolan, προσφέρθηκε να εξετάσει το DNA αλλά και δείγματα του μυελού των οστών.
Διαπίστωσε πως αντί για 12 ζεύγη πλευρών είχε 10. Έδειξε το κρανίο στον παιδιατρικό ακτινολόγο Ralph Lachman, ο οποίος, παραδέχθηκε πως ήταν κάτι που δεν είχε ξαναδεί. Και οι ακτίνες Χ; Παρά το μικρό μέγεθος του σκελετού, το οποίο συμπίπτει με αυτό ενός εμβρύου ηλικίας 22 εβδομάδων, έδειξαν ότι η ανάπτυξη των οστών ισοδυναμεί με ένα παιδί ηλικίας 6-8 ετών.
Πώς εξηγείται ότι κάποιος άνθρωπος ύψους έξι εκατοστών επιβίωσε μέχρι τα 6 ή 8 χρόνια σε οποιοδήποτε χρονικό διάστημα πριν εκατό ή χίλια χρόνια;
Ένα πράγμα ήταν βέβαιο: τα οστά ήταν ανθρώπινα. Πέθανε αρκετά πρόσφατα – πριν από 500 χρόνια ή και λιγότερο – για να προσφέρει άφθονο υψηλής ποιότητας DNA, το οποίο οι ερευνητές βρήκαν ότι ταιριάζει απόλυτα με ένα ανθρώπινο γονιδίωμα αναφοράς, και μάλιστα δείχνουν ότι η μητέρα ήταν από τη Χιλή.
Ο «Άτα» είναι θηλυκού γένους και αποτελεί ένα μείγμα ευρωπαϊκών και νοτιοαμερικανικών ινδιάνικων γονιδίων, όπως θα περίμενε κανείς από μία κάτοικο της Χιλής.
Η ασυνήθιστη εμφάνισή της αποδίδεται κατά πάσα πιθανότητα σε μια σειρά από σπάνιες γενετικές μεταλλάξεις, μερικές από τις οποίες ανακαλύπτονται για πρώτη φορά. Οι μεταλλάξεις αυτές συνδέονται με νανισμό, σκολίωση και άλλες αναπτυξιακές και μυοσκελετικές διαταραχές.
Παρ ‘όλα αυτά, πολλά ακόμα ερωτήματα αφέθηκαν αναπάντητα.