H Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου ανακηρύχθηκε επίτιμη δημότης Ερμιονίδας. Κατά την αντιφώνησή της η κυρία Σακελλαροπούλου έκανε μία ιστορική διαδρομή στην περιοχή, από την αρχαιότητα και την ξενοκρατία έως τις μέρες μας.
«Είμαι πολύ συγκινημένη – ανέφερε αρχικά η Κατερίνα Σακελλαροπούλου – για τη μεγάλη τιμή που μου επιφυλάξατε, να με ανακηρύξετε επίτιμη δημότη της ιστορικής Ερμιόνης. Πόλη πανάρχαια και ευκλεής, στον πόλεμο και στην ειρήνη, μνημονεύεται στον Όμηρο, μετέχει στους Περσικούς πολέμους στέλνοντας πλοία στη Σαλαμίνα και άνδρες στις Πλαταιές, περιγράφεται με θαυμασμό για τους ναούς και τα ιερά της από τον Παυσανία.
Γενέτειρα μουσικών και ποιητών «μελιβόων ύμνων», για να χρησιμοποιήσω έναν από τους ελάχιστους σωζόμενους στίχους του Λάσου, του Ερμιονέα λυρικού ποιητή του 6ου αιώνα π.Χ. και πρώτου θεωρητικού της μουσικής, καλλιέργησε τις τέχνες και τα γράμματα όπως κάθε πόλις-κράτος άξια του ονόματός της, και βάσισε στη θάλασσα και στο εμπόριο την ευημερία της. Από τα ρωμαϊκά χρόνια και πέρα, η Ερμιόνη άκμασε, καταστράφηκε, αναβίωσε, υποτάχθηκε στους Φράγκους, στους Ενετούς και στους Τούρκους, αλλά κατόρθωσε να διατηρήσει την παράδοση της ναυτοσύνης της και, υπό το καθεστώς ημιανεξαρτησίας που απολάμβανε κατά την τουρκοκρατία, να την ενισχύσει.
Κι έπειτα, κατά την Επανάσταση του 1821, αφιέρωσε όλες της τις δυνάμεις στον απελευθερωτικό αγώνα. Πλήθος είναι οι Ερμιονείς καραβοκύρηδες, φιλικοί, οπλαρχηγοί, συμπολεμιστές του Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά, του Καραϊσκάκη – με κορυφαία την οικογένεια των Μητσαίων, που τα αρσενικά παιδιά της δεν έλειψαν από καμιά μάχη. Τέλος, εδώ, τον Ιανουάριο του 1827, έγιναν οι προκαταρκτικές συνεδριάσεις της Γ’ Εθνοσυνέλευσης, η οποία θα ολοκληρωθεί στην Τροιζήνα, με την εκλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας.
Είναι η Εθνοσυνέλευση όπου θα διακηρυχθεί για πρώτη φορά η εθνική βούληση για ένα πολίτευμα εμπνευσμένο από δημοκρατικές και φιλελεύθερες ιδέες βασισμένο στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
«Η κυριαρχία ενυπάρχει εις το Έθνος, πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού», διαβάζουμε στο άρθρο 5. Η ρητή αυτή διακήρυξη θα επαναληφθεί κατ’ ουσίαν σε όλα τα ελληνικά συντάγματα μετά το 1864.
Κύριε Δήμαρχε, αγαπητοί μου συμπολίτες,
Έχετε την τύχη να ζείτε σ’ έναν ευλογημένο τόπο όπου η ιστορία συναντά την ομορφιά της φύσης και η σύγχρονη ζωντάνια ένα σπάνιο βάθος πολιτισμού, εγγεγραμμένο στα ορατά ίχνη των μνημείων της, στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της, στην καλαισθησία των κατοίκων της. Και με γεμίζει αισιοδοξία, κύριε Δήμαρχε, η απόφασή σας να αξιοποιήσετε το πλούσιο αρχαιολογικό απόθεμα της Ερμιόνης, αναπλάθοντας ιστορικά τοπόσημα της πόλης, όπως το ρωμαϊκό ταφικό μνημείο, αναδεικνύοντας τα αρχαιολογικά ευρήματα της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 4ου αιώνα και τα εμφανή τμήματα των ρωμαϊκών τειχών, αλλά κυρίως δημιουργώντας ένα Αρχαιολογικό Μουσείο.
Η παραχώρηση του παλαιού Δημαρχείου στο Υπουργείο Πολιτισμού, ώστε να μετατραπεί σε κέντρο προβολής και ανάδειξης της ιστορίας της πόλης, αλλά και αφετηρία της αστικής πολιτιστικής διαδρομής και περιήγησης στην ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας και της Αργολίδας, είναι μια χειρονομία εξαιρετικής σημασίας.
Αλλά η Ερμιόνη δεν είναι μόνο η ιστορία της. Είναι μια πόλη με ανεπτυγμένο τουρισμό, με προοπτική για αναβάθμιση των υποδομών της, παρεμβάσεις και δράσεις με άξονα προτεραιότητας το περιβάλλον. Χαίρομαι βλέποντας ότι
επεξεργάζεστε, κύριε Δήμαρχε, ένα σχέδιο που αποβλέπει σε μια πόλη οικολογικά ευσυνείδητη, πράσινη, ενεργειακά αποδοτική, υιοθετώντας την εναλλακτική μετακίνηση μέσω ηλεκτροκίνησης, προγραμματίζοντας βιώσιμους τρόπους
διαχείρισης των απορριμμάτων, αναβαθμίζοντας το δίκτυο ύδρευσης, μεριμνώντας για την αγροτική οδοποιία του δήμου σας, προστατεύοντας τις ακτές σας και το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος της περιοχής σας.
Σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε να είμαι από σήμερα δημότης της Ερμιόνης και να νιώθω και δικό μου τόπο μια από τις πιο όμορφες και πλούσιες σε ιστορία γωνιές της πατρίδας μας».