«Ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται να απαντήσει στην ιδεολογική επίθεση της ΝΔ διαμορφώνοντας νέες πολιτικές προτάσεις χωρίς αντιφάσεις», επισήμανε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εποχή» ο Νίκος Φίλης.
«Οφείλουμε να απομακρυνθούμε από τις υποχρεώσεις του μνημονίου παρακολουθώντας τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς (π.χ. τις διεργασίες για κυβέρνηση Σοσιαλιστών – PODEMOS στην Ισπανία)», τόνισε.
Ο ίδιος τάχθηκε υπέρ ο ΣΥΡΙΖΑ να ξαναφέρει στο δημόσιο διάλογο το ζήτημα του χρέους και του μοντέλου ανάπτυξης.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί τον βηματισμό του ως αντιπολίτευση κι αυτό δεν είναι εύκολο», υπογράμμισε ο κ. Φίλης.
Για να συμπληρώσει «Τα προβλήματα φυσιογνωμίας δεν λύνονται με την εσωστρεφή αναζήτηση νέων οργανωτικών σχημάτων. Μετά τις εκλογές βάλαμε μπροστά το οργανωτικό και αφήσαμε το πολιτικό. Δεν έχουμε ξεκινήσει τη συζήτηση για τα αίτια της ήττας, ώστε, με ασφαλή τρόπο να επαναδιατυπώσουμε το πρόγραμμά μας ως κόμμα της Αριστεράς, υπερβαίνοντας τους περιορισμούς της μνημονιακής περιόδου.
Η αντιπολίτευσή μας συχνά δεν επικεντρώνεται στα κοινωνικά ζητήματα και δίνει έμφαση σε θέματα που δεν απασχολούν με επείγοντα τρόπο σήμερα τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Επιβάλλεται να απαντήσουμε στην ιδεολογική επίθεση της ΝΔ διαμορφώνοντας νέες πολιτικές προτάσεις χωρίς αντιφάσεις. Δεν γίνεται π.χ. να συνδυάσεις πολιτική κατά της κλιματικής αλλαγής παραμένοντας ταυτόχρονα θετικός στις εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αντιπολίτευσή μας δεν θα είναι αγώνας δρόμου 100 μέτρων αλλά αγώνας αντοχής (…)
Η αμφίπλευρη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαία. Η εκλογική του επιρροή έχει πολλές ψυχές: Αντιδεξιούς πολίτες, αριστερούς πολλών διαδρομών, κυρίως, όμως, ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας (το 37% στις εκλογές) που παρακολουθεί αλλά δεν συμμετέχει ενεργά στην πολιτική. Όλοι αυτοί, με ιδιαίτερη έμφαση στη νεολαία, μπορούν να συγκροτήσουν ένα νέο «εμείς» (…)
Υπογράμμισε ότι: «Δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως κόμμα της «κανονικότητας», γιατί, αυτή παραπέμπει στην ανασύσταση του συστήματος και του νεοφιλελευθερισμού. Οφείλουμε να απομακρυνθούμε από τις υποχρεώσεις του μνημονίου παρακολουθώντας τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς (π.χ. τις διεργασίες για κυβέρνηση Σοσιαλιστών – PODEMOS στην Ισπανία). Πρέπει να ξαναφέρουμε στο δημόσιο διάλογο το ζήτημα του χρέους και του μοντέλου ανάπτυξης, αλλά και της ζοφερής προοπτικής η Ελλάδα να γίνει μια υποβαθμισμένη χώρα γερόντων, στερημένη από το πιο παραγωγικό της κομμάτι του πληθυσμού».
Χωρίς τη δική μας λογική δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη ισχυρίστηκε, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη στη δική μας λογική χωρίς δημόσιες τράπεζες και επιχειρήσεις ενέργειας, χωρίς ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, χωρίς ενίσχυση του εισοδήματος και της εσωτερικής ζήτησης, χωρίς αύξηση στη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων; Πώς το οικολογικό πρόγραμμα θα συνδυαστεί με την ανάπτυξη, ώστε, οι θέσεις εργασίας να είναι προστιθέμενης αξίας και να σέβονται το περιβάλλον; Πώς τα δικαιώματα θα παραμείνουν στον πυρήνα της συλλογικής προσπάθειας για την έξοδο από την κρίση;»