![Παραλήρημα από σέξι ΟΝΝΕΔίτισσα, υποψήφια του Κουμουτσάκου: Δεν σκοτώθηκε κανείς στο Πολυτεχνείο [εικόνες]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/papaggeli-a-708.jpg?itok=3wet2XiM)
«Ο μύθος του Πολυτεχνείου δεν ήταν παρά προπαγάνδα αριστερών δογμάτων. Μας επέβαλαν να προσκυνάμε νέα τοτέμ και να συμμετέχουμε σε γιορτές μνήμης και πορείες για «δημοκρατία», μόνο για να διαιωνίσουν τη δική τους κυριαρχία. Φτάνει πια. Τέσσερις δεκαετίες αρλούμπας αρκούν»….Μας είπαν για ομαδικούς τάφους και εκατοντάδες νεκρούς, χωρίς ποτέ τίποτα να αποδειχθεί… Μας είπαν για δολοφονημένους εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, όπου όμως κανείς δεν έχασε τη ζωή του»
Τάδε έφη Έλλη Παπαγγελή, μέλος της ΟΝΝΕΔ, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Αττικής με τον Γιώργο Κουμουτσάκο, αρχαιολόγος στο επάγγελμα και…μοντέλο, δημιουργώντας χαμό στο διαδίκτυο, καθώς με μια μακροσκελή ανάρτησή της στο facebook, προσπαθεί να αποδομήσει όλο το συμβολισμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, την οποία χαρακτηρίζει ως «μυθολογία της Αριστεράς», ενώ αναφέρει πως γύρω από το Πολυτεχνείο «στήθηκε ένα πλέγμα θρύλων, ρητορικών υπερβολών και ασύστολων ψευδών, που μόνο σκοπό είχε να ξεπλύνει το βαρύ ποινικό μητρώο της κομμουνιστικής Αριστεράς και να την νομιμοποιήσει πολιτικά», ενώ υποστηρίζει πως κανείς δεν έχασε τη ζωή του εντός του Πολυτεχνείου.
Η ανάρτηση προκάλεσε σάλο και κατέβηκε από την κυρία Παπαγγελή, η οποία αυτήν την περίοδο είναι το πρόσωπο της καμπάνιας εταρείας πόσιμου κολλαγόνου.
Ο υποψήφιος περιφερειάρχης της ΝΔ και πρώην ευρωβουλευτής Γιώργος Κουμουτσάκος απαίτησε από την κ. Παπαγγελή, μέσω twitter, να ζητήσει δημοσίως συγνώμη:
Giorgos Koumoutsakos @GKoumoutsakos
Για το θέμα Παπαγγελή έχω να πω μόνον αυτό: το ότι κατέβασε την κατάπτυστη ανάρτηση δεν αρκεί. Οφείλει να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
Το Πολυτεχνείο και η Μυθολογία της Αριστεράς
Το «Πολυτεχνείο» είναι ο θεμέλιος λίθος της απόλυτης ιδεολογικής ηγεμονίας που άσκησε η αριστερά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ιδίως μετά το 1981, όταν ο καταστροφικός παπανδρεϊσμός ανέλαβε τα ηνία διακυβέρνησης της χώρας, οδηγώντας την στον εκτροχιασμό.
Γύρω από τα γεγονότα του Νοεμβρίου ’73 στήθηκε ένα πλέγμα θρύλων, ρητορικών υπερβολών και ασύστολων ψευδών, που μόνο σκοπό είχε να ξεπλύνει το βαρύ ποινικό μητρώο της κομμουνιστικής αριστεράς και να την νομιμοποιήσει πολιτικά. Με το «Πολυτεχνείο» η αριστερά χάλκευσε το ιδεολόγημα της ηθικής της ανωτερότητας, προβάλλοντας ως πανεθνικό αγώνα κατά της τυραννίας αυτό που στην πραγματικότητα ήταν μια εφηβική εξέγερση. Το ανθολόγιο των ψεμάτων είναι εντυπωσιακό: μας είπαν για την όμορφη Ηλένια που την αναζητούσε με δάκρυα ο καλός της, για να αποδειχθεί ότι ήταν μια φωτογραφία φωτομοντέλου που διαφήμιζε σαμπουάν… Μας είπαν για ομαδικούς τάφους και εκατοντάδες νεκρούς, χωρίς ποτέ τίποτα να αποδειχθεί… Μας είπαν για δολοφονημένους εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, όπου όμως κανείς δεν έχασε τη ζωή του.
Στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1980 το Πολυτεχνείο λειτούργησε ως ο απόλυτος καθεστωτικός μύθος νομιμοποίησης του πασοκισμού. Μια στυγνή αριστερή ορθοφροσύνη επιβλήθηκε σε κάθε κύτταρο δημόσιου χώρου και δημόσιου λόγου: στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, τις δημόσιες υπηρεσίες, παντού. Όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τα ψεύδη περί Πολυτεχνείου στιγματιζόταν ως «φασίστας» και «χουντικός», ενώ κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του. Μια ιδεολογική τρομοκρατία αριστερής έμπνευσης που επέβαλε έναν ωμό ηθικό μανιχαϊσμό: οι πολίτες χωρίζονταν σε «καλούς» αριστερούς-«προοδευτικούς», και κακούς που μάταια επέμεναν να απαντούν με ορθολογικά επιχειρήματα στον παραληρηματικό αριστερίστικο λόγο που αγνοούσε την πραγματικότητα.
Κάτω από το κάλυμμα του αντιχουντικού και αντιφασιστικού λόγου, ο μύθος του Πολυτεχνείου δεν ήταν παρά προπαγάνδα αριστερών δογμάτων. Μας επέβαλαν να προσκυνάμε νέα τοτέμ και να συμμετέχουμε σε γιορτές μνήμης και πορείες για «δημοκρατία», μόνο για να διαιωνίσουν τη δική τους κυριαρχία. Φτάνει πια. Τέσσερις δεκαετίες αρλούμπας αρκούν.
Φυσικά να τονίσουμε πως κανένα Πολυτεχνείο δεν »έριξε» τη δικτατορία, αλλά η απώλεια της μισής Κύπρου.
Δεν χρειαζόμαστε νέα Πολυτεχνεία και νέους μάρτυρες, αλλά μια επανάσταση του πιο αυτονόητου πράγματος: «της κοινής λογικής».
