ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η Βουλή της…Ζωής, παίρνει…ζωή! «Καίει» τα κοντέρ και «σπάει» το ένα ρεκόρ, μετά το άλλο.

Η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, ενημερώνει πως  οι ώρες συνεδρίασης επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης έχουν ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τις ώρες των αντίστοιχων συνεδριάσεων προηγούμενων κυβερνήσεων.Ενώ η ίδια έμεινε παρούσα σε όλη τη διάρκεια.

Συγκεκριμένα είπε «ήδη έχουμε συμπληρώσει σήμερα (σ.σ. χθες αργά το βράδυ) δεύτερη μέρα των Προγραμματικών Δηλώσεων περίπου δώδεκα ώρες συνεδρίασης. Στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Σαμαρά υπήρξαν τη δεύτερη μέρα εφτά ώρες συνεδρίασης. Στην κυβέρνηση Παπανδρέου έξι ώρες και πενήντα λεπτά συνεδρίασης. Στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή έξι ώρες και τριάντα πέντε λεπτά συνεδρίασης. Στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή του 2004 έξι ώρες και πέντε λεπτά συνεδρίασης. Στην κυβέρνηση Κώστα Σημίτη έξι ώρες συνεδρίασης. Στην κυβέρνηση Κώστα Σημίτη του 1996 έξι ώρες συνεδρίασης. Στην κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου το 1993 τέσσερις ώρες συνεδρίασης.  Άρα νομίζω ότι είναι πασίδηλο ότι έχουμε συνεδριάσει και αφιερώσει στο κοινοβούλιο υπερδιπλάσιο χρόνο απ’ ότι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις».

Το δεύτερο ρεκόρ αφορά τον αριθμό των ομιλητών. Αναλυτικά ανέφερε: «Ήδη είμαστε στον τριακοστό δεύτερο ομιλητή. Έχουν ήδη μιλήσει τριάντα δύο Βουλευτές μη συνυπολογιζομένων των Βουλευτών Υπουργών. Αρκεί να σας πω ότι στην κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου του 1993 συνολικά στις προγραμματικές και τις τρεις μέρες μίλησαν δεκαεπτά Βουλευτές. Στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Σημίτη –πάντα για προγραμματικές μιλάμε- το 1996 συνολικά και τις τρεις ημέρες μίλησαν είκοσι τρεις Βουλευτές. Επίσης, το 1996 τριάντα οχτώ συνολικά Βουλευτές. Το 2000 πενήντα έξι συνολικά Βουλευτές. Το 2004 στις προγραμματικές της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή τριάντα έξι συνολικά Βουλευτές. Το 2007 στη κυβέρνηση πάλι Κώστα Καραμανλή εξήντα ένας συνολικά Βουλευτές. Το 2009 στην κυβέρνηση Παπανδρέου ογδόντα δύο συνολικά Βουλευτές και το 2012 στην κυβέρνηση Σαμαρά εβδομήντα συνολικά Βουλευτές. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιο επιχείρημα για να πούμε ότι με οποιονδήποτε τρόπο υποβαθμίστηκε η κοινοβουλευτική διαδικασία ή στερήθηκαν δικαιώματα οι Βουλευτές που είχαν».