«Στρατηγική επιλογή» της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ χαρακτηρίζει ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Φλαμπουράρης το «να αποδομείται ο ΣΥΡΙΖΑ», σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα iEidiseis, επισημαίνοντας παράλληλα πως «ο δημοκρατικός προοδευτικός κόσμος γνωρίζει καλά τη διαφορά Αριστεράς και δεξιάς».
Ειδικότερα, ο πρώην υπουργός Επικρατείας ανέφερε ότι η αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ «είναι η στρατηγική της ΝΔ και αυτήν ακολούθησε και στο θέμα της Χρυσής Αυγής. Εδώ, η ΝΔ έχει κι ένα επιπλέον πρόβλημα, τις υπόγειες διαδρομές που ενώνουν ιστορικά, ιδεολογικά και πρακτικά τη δεξιά με την ακροδεξιά και το φασισμό. Έτσι, είδαμε το παράδοξο: πολιτικοί απόγονοι των ναζιστών ή των συνεργατών τους, να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για «εκκολαπτήριο» της Χρυσής Αυγής! Εκεί δεν έχεις άλλη δυνατότητα από το να υπενθυμίσεις ποιος είναι ποιος. Την ιδεολογική μήτρα, την ιστορική μνήμη αλλά και την πρόσφατη κάλυψη και ανοχή. Υπό αυτήν την έννοια, διαχρονικά η αθωότητα πολλών στελεχών της δεξιάς σε όλα τα επίπεδα δεν είναι δεδομένη».
Σε ό,τι αφορά τη στάση του ΚΙΝΑΛ και το ενδεχόμενο να βρουν σημεία προσέγγισης ο Αλέξης Τσίπρας με τη Φώφη Γεννηματά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία επισημαίνει ότι «η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δεν τηρεί πια ούτε τα προσχήματα. Ο κόσμος χάνεται και το μόνο που το απασχολεί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμμονή; Μικροκομματισμός; Συναλλαγή; Δεν ξέρω» σχολιάζει ο κ. Φλαμπουράρης και προσθέτει πως «πάντως, αντιπολίτευση δεν κάνει. Κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Δηλαδή μια ιδιότυπη συμπολίτευση. Τι περιθώρια αφήνει μια τέτοια στάση για συνεννόηση;».
Απαντώντας σχετικά με τα σενάρια πρόωρων εκλογών ο κ. Φλαμπουράρης σημείωσε ότι «η παρούσα Κυβέρνηση δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει τα πολλαπλασιαζόμενα προβλήματα στην οικονομία, στα εθνικά θέματα αλλά και στην υγειονομική κρίση, που περνάμε. Και ταυτόχρονα, οι πολίτες βλέπουν καθημερινές εκδηλώσεις επιτελικής ιδιοτέλειας». «Συνεπώς, δεν μπορεί παρά να απασχολεί τη ΝΔ το πώς θα παραμείνει στην εξουσία, αλλά και εμάς το ότι πρέπει να τους απομακρύνουμε το συντομότερο» υπογράμμισε ο πρώην υπουργός.
Ερωτηθείς για το πολιτικό μέλλον του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ακόμα και σε περίπτωση ήττας στις επόμενες εκλογές, ο Αλέκος Φλαμπουράρης επεσήμανε ότι «κανένας δεν έκανε προσπάθειες να τον «κατασκευάσει» για πρωθυπουργό, ούτε ο ίδιος φαντάστηκε ποτέ ότι θα βρεθεί μια μέρα σ’ αυτόν τον ρόλο. Είναι επιλογή της ιστορίας της ελληνικής Αριστεράς, της ιστορίας του ελληνικού λαού, που τον έριξε στον αγώνα για ένα δικαιότερο και καλύτερο κόσμο στις δύσκολες και αντιφατικές συνθήκες του 21ου αιώνα. Είναι το πρόσωπο που πήρε μαζί με τους συντρόφους του μια χρεοκοπημένη χώρα και την έστησε στα πόδια της, δείχνοντας ταυτόχρονα, αυτός και η χώρα μας, τι σημαίνει ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Πάλεψε, συμβιβάστηκε, νίκησε, αστόχησε, έπεσε και σηκώθηκε πολλές φορές και έχει ακόμη πολύ δρόμο».
Κληθείς να σχολιάσει αν συμφωνεί με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ότι ο Αλέξης Τσίπρας «έχει μπροστά του τουλάχιστον μια δεκαετία», ο κ. Φλαμπουράρης ξεκαθάρισε πως «ασφαλώς και συμφωνώ και πιστεύω πως μπορώ να είμαι αντικειμενικός, παρά την πολύχρονη σχέση και κοινή μας πορεία». Ο ίδιος εξήγησε ακόμη πως ο κ. Τσίπρας είναι το «πρόσωπο της Αριστεράς του σήμερα και του αύριο, πρόσωπο που, με τα χαρίσματα και τις αδυναμίες του, διαθέτει μεγάλο απόθεμα «πολιτικού κεφαλαίου», επειδή μπορεί να συναντηθεί με τους πολλούς χωρίς «προοδευτικό και αριστερό» ελιτισμό. Και αγαπήθηκε και λοιδορήθηκε πολύ, όπως απαιτείται να συμβαίνει σ´ αυτές τις προσωπικότητες. Φαίνεται να είναι η θέση αλλά και η απάντηση του δημοκρατικού κόσμου στο προβλεπτό μέλλον. Ο «απέναντι». Αυτό υπερβαίνει προφανώς τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Όχι επειδή είναι αναντικατάστατος – κανένας δεν είναι- αλλά επειδή είναι πολύτιμος».
Ο πρώην υπουργός απαντά με τις λέξεις «απογοήτευση, θλίψη, οργή. Ο καθείς και η ιστορία του» για την στάση των πρώην Προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου και Νίκου Κωνσταντόπουλου, αλλά και πρώην κορυφαίων στελεχών, όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ενώ «η περίπτωση Κοντονή δεν έχει προηγούμενο και ελπίζω να μην έχει και επόμενο» περιγράφει για τη διαγραφή του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης καταλήγοντας πως «ο Σταύρος εξήλθε αυτοβούλως του κοινού τόπου. Είναι τόσο απλό, τόσο φανερό όσο και λυπηρό».