Oύτε τα μέτρα των δώδεκα δισ.ευρώ δεν είναι πλέον αρκετά για να προχωρήσει η "συμφωνία" της καταστροφής, καθώς οι δανειστές απαιτούν και άλλα μέτρα για να επιτευχθεί το περιβόητο πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ το 2018.
Το θέμα συζήτησης στο σημερινό Eurogroup.
Το Eurogroup συνεδριάζει για το δάνειο γέφυρα στην χώρα μας, όμως λίγο νωρίτερα οι θεσμοί έστειλαν πόρισμα ζητώντας πρόσθετα μέτρα επειδή η ελληνική οικονομία έχει επιδεινωθεί.
Με ένα τρισέλιδο πόρισμα οι δανειστές ανάβουν φωτιές στο Eurogroup. Γιατί, οι δανειστές έχουν καταλήξει σε ένα συμπέρασμα, ότι δηλαδή τις τελευταίες εβδομάδες έχει χειροτερέψει σημαντικά η ελληνική οικονομία (με δικιά τους υπαιτιότητα αφού έκλεισαν εκβιαστικά τις τράπεζες)
Με βάση αυτή τη διαπίστωση οι δανειστές ανακοινώνουν πως είναι ανέφικτοι οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018 παρά τα μέτρα.
Και αμέσως μετά έρχεται το επώδυνο δια ταύτα, δηλαδή οι προτάσεις των θεσμών.
Είτε να απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα λιτότητας από την ελληνική κυβέρνηση, είτε να δοθεί μεγαλύτερη χρηματοδότηση.
Για αυτό και μέσα στο πόρισμα γίνεται ειδική αναφορά στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, για την επαναφορά των συντάξεων στα επίπεδα προ των περικοπών, και ζητούνται ισοδύναμα μέτρα.
Το πόρισμα αυτό όχι μόνο θα απασχολήσει το σημερινό Eurogroup αλλά θα είναι ψηλά στην ατζέντα των συζητήσεων που θα κάνουν οι δανειστές με την ελληνική κυβέρνηση από Δευτέρα, όταν και θα ξαναπατήσουν πόδι στην χώρα μας.
Το ερώτημα είναι, όντως συνέβη τόσο μεγάλη ζημιά στην χώρα τους τελευταίους πέντε μήνες; Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν διαφωνεί κάθετα.
«Αν το αρχικό σχέδιο για την Ελλάδα είχε κάποιο νόημα, όποια ζημιά και αν έγινε τελευταία θα μπορούσε να αντιστραφεί»
«Το ζήτημα είναι ότι το σχέδιο για την Ελλάδα δεν ήταν ποτέ εφαρμόσιμο. Ακόμα κι αν επιρρίψει κανείς τις ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει καμία οικονομική ανάλυση που να λέει πως μερικοί μήνες κακής διακυβέρνησης μπορούν να βλάψουν μια για πάντα τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας».
Όλοι μιλάνε για την νέα έκθεση του ΔΝΤ για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που υποστηρίζει ότι η προσπάθεια της Ελλάδας να παραδοθεί είναι καταδικασμένη να αποτύχει χωρίς μια τεράστια ελάφρυνση χρέους. Πρόκειται σίγουρα για το σωστό συμπέρασμα, σημειώνει ο Πολ Κρούγκμαν.
Είναι δύσκολο να αποδεχτεί κάποιος τη διαπίστωση της έκθεσης ότι αυτή είναι μια νέα εξέλιξη, το αποτέλεσμα μιας τραπεζικής κρίσης των τελευταίων δύο εβδομάδων, καθώς και των οικονομικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από τότε που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία, επισημαίνει ο ίδιος.
Αν το αρχικό σχέδιο για την Ελλάδα είχε κάποιο νόημα, όποια ζημιά και αν έγινε τελευταία θα μπορούσε να αντιστραφεί: να αποκατασταθεί η ρευστότητα στις τράπεζες, να εγκαθιδρυθεί μια κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη και το χρέος θα αυξηθεί μόλις μερικές μονάδες του ΑΕΠ επιπλέον, υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
Ακόμα και αν επιρρίψει κανείς τις ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει καμία οικονομική ανάλυση που να λέει πως μερικοί μήνες κακής διακυβέρνησης μπορούν να βλάψουν μια για πάντα τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας, τονίζει.
Το ζήτημα είναι ότι το σχέδιο για την Ελλάδα δεν ήταν ποτέ εφαρμόσιμο. Όσο πρόθυμο και αν είναι ένα έθνος να υποφέρει, όσο πρόθυμο και αν είναι να έχει πρωτογενή πλεονάσματα σε επίπεδα πολύ σπάνια στην ιστορία, η προσπάθεια να πληρώσει ένα πολύ υψηλό χρέος μέσω λιτότητας χωρίς κανένα είδος νομισματικού αντισταθμίσματος είναι βασικά μια συνταγή για αποπληθωρισμό του χρέους και την αποτυχία, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν, προσθέτοντας πως αυτό υποστηρίζει η ίδια η έρευνα του ΔΝΤ
Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο, η επιστροφή στην ανάπτυξη το 2015 θα είχε αποδειχθεί άλλη μια απατηλή αυγή και χωρίς την πολιτική κρίση που βιώνει η Ελλάδα. Αυτή η μικρή άνοδος που καταγράφηκε αποτύπωνε ουσιαστικά το μικρό διάλειμμα στην λιτότητα και θα εξαφανιζόταν όταν η τρόικα άρχιζε και πάλι να σφίγγει την δημοσιονομική μέγγενη.
Είναι θετικό που το ΔΝΤ είναι ρεαλιστικό για το χρέος, αλλά το Ταμείο παραμένει απρόθυμο να αναγνωρίσει πλήρως τα λάθη του παρελθόντος, το οποίο έχει σημασία γιατί αυτά τα λάθη είναι ο πρόλογος στην καταστροφή στην οποία οδηγεί κάθε απόπειρα να συνεχιστεί το ίδιο μονοπάτι, καταλήγει ο Πολ Κρούγκμαν.
Διαβάστε επίσης:
