Με ένα κείμενο, με τίτλο, «ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ» , ο Γιάννης Ραγκούσης, απαντά σε όσους του επιτέθηκαν για την απόφασή του, να νοικιάσει την μόνιμη κατοικία του στην Πάρο.
Ο κ.Ραγκούσης εξηγεί με λεπτομέρειες τους λόγους και τις αιτίες της απόφασής του με κυρίαρχη όπως λέει την άποψή του ότι “δεν πρέπει να εξαρτάται από κανέναν οικονομικά”.
Όλο το κείμενο του Γιάννη Ραγκούση:
«ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ»
Στην αρχή του καλοκαιριού παρουσιάστηκε από μερίδα ΜΜΕ με έναν τρόπο επιθετικό κι απροσδιόριστα επικριτικό η απόφασή μου να προσδώσω και επαγγελματική χρήση στη μόνιμη κατοικία μου, στον Κώστο της Πάρου. Εξ αρχής διευκρινίζω : αποτελεί ακλόνητη πεποίθησή μου πως από την ώρα που ανέλαβα δημόσια αξιώματα και διαχειρίστηκα δημόσιο χρήμα υπόκειμαι σε κάθε είδους έλεγχο αλλά και κριτική από οποιονδήποτε, ανεξάρτητα ποιος είναι και τι έχει κάνει. Επιπλέον πιστεύω πως ανεξάρτητα από την ύπαρξη νομικής ή τυπικής υποχρέωσης, το προσωπικό μας παράδειγμα σε θέματα αρχής πρέπει να συμβαδίζει με αυτό που αποτελεί πίστη μας κι όχι μόνο με ό,τι είναι νομοθετημένο. Επομένως, και παρότι δεν προβλέπεται ως νομική υποχρέωση – αφού ποτέ δεν νομοθέτηκαν οι 75 αλλαγές που ετοιμάσαμε το 2011- για εμένα έχει μείζονα ηθική και πολιτική αξία να αποτυπώσω δημόσια τις διαφορές στην περιουσιακή μου κατάσταση, συγκρίνοντας το 2007-2008, όταν απέκτησα την ιδιότητα του μέλους του Ελληνικού Κοινοβουλίου, με το σήμερα, 2 χρόνια μετά το τέλος της Βουλευτικής και κυρίως της Κυβερνητικής μου ιδιότητας. Α. ΤΙ ΕΙΧΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΕΧΩ ΤΩΡΑ : Έτσι λοιπόν σύμφωνα με αυτήν την σύγκριση : Το 2007-2008, οι συνολικές οικογενειακές αποταμιεύσεις υπερέβαιναν τις 200.000€ ενώ το 2014 αυτές είναι λιγότερες από 30.000€. Την ίδια στιγμή έχω συνάψει επαγγελματικό δάνειο, ύψους 32.000 €. Όσον αφορά στα ακίνητα, αυτά παρουσιάζουν τις εξής διαφορές : Το 2014 έχω επιπλέον στην κυριότητά μου - από κληρονομιά του πατέρα μου στον Κώστο της Πάρου : 36 τ.μ. της κατοικίας του, κατασκευής 1980 καθώς και το 16,66% ενός περιβολιού εκτός σχεδίου 2 στρεμμάτων. - από δωρεά συγγενών μου στο Χολαργό : 2,5 % ή 2τ.μ. διαμερίσματος κατασκευής 1975, στο οποίο ήδη κατείχα,από κληρονομιά της μητέρας μου, το 97,5%, τα 76τ.μ. Δεν έχω πλέον στην κυριότητά μου το 50% αγροτεμαχίου στη Νέα Μάκρη που δώρισα στην αδελφή μου. Ενώ το μόνο αυτοκίνητο που υπήρχε και παραμένει στην κυριότητα μας είναι ένα Citroen Picasso 1600cc αγοράς το 2000. Επειδή και οι κρίνοντες κρίνονται, φαντάζομαι πως όσοι προσπάθησαν να προκαλέσουν το δημόσιο αίσθημα με την παρουσίαση της ενοικίασης του σπιτιού μου θα φιλοτιμηθούν κι αυτοί να παρουσιάσουν την περιουσιακή τους κατάσταση «τότε και τώρα».
Β.Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΜΟΥ ή ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΡΤΩΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ.
Τα παρακάτω αναντίλεκτα δεδομένα όσοι τα αγνοούν ή συνειδητά τα υποβαθμίζουν τόσο επιβεβαιώνουν την κακοπιστία τους:
1) πρόκειται για τη μόνιμη κατοικία μου που χτίζεται από το 2006 (μέλος του Κοινοβουλίου έγινα το 2007) στον ορεινό Κώστο της καταγωγής μας, στην Πάρο όπου από το 1999 λειτουργούσα μια κερδοφόρα επιχείρηση. Τα 4 στρέμματα του οικοπέδου αγοράστηκαν το 2000.
2) αυτή η δραστηριότητα καθορίζεται από τον νόμο, με ειδική άδεια του ΕΟΤ.
3) έχω ιδρύσει ατομική επιχείρηση με έδρα την Πάρο κι όχι με έδρα λ.χ. την Ελβετία ενώ δεν ίδρυσα κάποια υπεράκτια επιχείρηση (offshore) για να αποφεύγω την καταβολή των φόρων.
4) το σπίτι δεν έχει κάποια πολεοδομική εκκρεμότητα ενώ το στεγαστικό δάνειο του ΟΕΚ αποπληρώθηκε σύμφωνα με τους όρους που ισχύουν εδώ και δεκαετίες. Στεγαστικό δάνειο του ΟΕΚ που δικαιούνταν όλοι ανεξαιρέτως οι τρίτεκνοι.
5) δεν κατέφυγα στην κλασική λύση διορισμού μου σε ελληνικό ή διεθνή οργανισμό από την σημερινή κυβέρνηση με αντάλλαγμα την αλλοτρίωση των πολιτικών μου πεποιθήσεων.
6) αυτά τα χρήματα που εμφανίστηκαν ως έσοδά μου δεν είναι χρήματα που εγώ ξόδεψα για τις διακοπές μου, ώστε εύλογα κάποιος να διερωτάται «καλά που βρίσκει τόσα χρήματα και ξοδεύει στις διακοπές του».
7) ενοικιαστές του σπιτιού μου δεν είναι δικαιούχοι κρατικών προγραμμάτων τουρισμού και υπό αυτήν την έννοια τα έσοδα μου δεν προέρχονται από το ελληνικό κράτος ή τα κονδύλια της ευρωπαϊκής ένωσης.
8) το κυριότερο: πρόκειται για την μόνιμη οικογενειακή στέγη και όχι για κάποια παραθαλάσσια εξοχική μου κατοικία, σαν τις εκατοντάδες παραθαλάσσιες βίλες που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αποκτήθηκαν από διάφορους αξιωματούχους κατά τη διάρκεια άσκησης των καθηκόντων τους και μάλιστα σε κοσμικά νησιά, με τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση καταγωγής.
Τελικά πόσα: 2.000€ την ημέρα ή 30.000€ το χρόνο ;
Απαντώ : Καλό θα ήταν να εισέπραττα 2.000 ευρώ την ημέρα, συνεπώς μακάρι στην διάρκεια της τουριστικής περιόδου των τριών μηνών να εισέπραττα συνολικά 180.000 ευρώ. Όπως μακάρι να είχα την οικονομική δυνατότητα να κτίσω κι άλλο σπίτι προς τουριστική ενοικίαση. Τώρα που έκλεισε η πρώτη περιόδος λειτουργίας, έχω τη δυνατότητα να κοινολογήσω τα πραγματικά-απολογιστικά δεδομένα. Η αλήθεια λοιπόν είναι πως η καθημερινή καθαρή απόδοση ήταν της τάξης των 800€ που ισοδυναμεί με 160€ ανά δίκλινο υπνοδωμάτιο ( 5 συνολικά ) που υπάρχει στο σπίτι. Η αλήθεια, ως απάντηση σε αυτούς που επεδίωξαν να προκαλέσουν το δημόσιο αίσθημα, είναι πως η συνολική καθαρή απόδοση της μικρής αυτής ατομικής επιχειρηματικής μου προσπάθειας είναι τελικά της τάξης των 30.000€ περίπου το χρόνο. Πρόκειται για μια καθαρή απόδοση η οποία θα ήταν σαφώς χαμηλότερη εάν υπολόγιζα τα χρήματα που δαπανήθηκαν, ώστε το σπίτι να αποκτήσει προϋποθέσεις που δεν είχε πριν ένα χρόνο, όσο ήταν απλώς η μόνιμη κατοικία μας. Προϋποθέσεις όμως που έπρεπε να αποκτήσει εφόσον επρόκειτο να ενοικιαστεί.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεν ντρέπομαι ούτε θα σταματήσω ποτέ να διεκδικώ το δικαίωμα μιας τίμιας επιβίωσης. Γι αυτό δεν σιώπησα. Γι αυτό εγώ ο ίδιος τώρα επανέρχομαι στο θέμα. Ακριβώς επειδή δεν διανοήθηκα ποτέ μου ότι μπαίνοντας στην πολιτική θα πρέπει να εξαργυρώσω αυτή τη σχέση με μία μόνιμη «πρόσοδο», κάνω σήμερα ότι και πριν: επιχειρώ για να διαβιώνω και δεν προσπαθώ να κρυφτώ πίσω από τις πρόσφατες σκανδαλώδεις κυβερνητικές ρυθμίσεις προστασίας όσων με αδιαφάνεια διαχειρίστηκαν το δημόσιο χρήμα. Ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να κρίνει όπως νομίζει τις απόψεις μου, αλλά όλοι πρέπει να γνωρίζουν πως απόφασή μου ήταν να κατοχυρώσω για τον εαυτό μου ένα, κατά τις πεποιθήσεις μου, ανεκτίμητο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα : να είμαι ελεύθερος και να μην υπάρχει κανείς στον κόσμο εκτός από την συνείδησή μου που να μπορεί να μου επιβάλει τι θα πιστεύω και τι θα υποστηρίζω.