της Ισιδώρας Μαρτίνου
Πολλά από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που στήριξαν τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, λένε κάποιοι, δεν έχουν θέση στο ανανεωμένο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όχι γιατί δεν στήριξαν τον νέο πρόεδρο, αλλά επειδή πολλοί από αυτούς εκπροσωπούν τη λαϊκίστικη δεξιά που θέλει να αποτινάξει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το στενό του επιτελείο.
Την ίδια ώρα, τα σχέδια διεύρυνσης της ΝΔ με τεχνοκράτες και πρόσωπα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, έχουν χτυπήσει τα καμπανάκια των καραμανλικών, που για την ώρα τηρούν στάση αναμονής. Ο Θεόδωρος Σκυλακάκης, ο Νίκος Γεωργιάδης, ο Θάνος Τζήμερος (που συζητείται έντονα) δεν μπορούν να «χωνευθούν» εύκολα και ήδη στις συζητήσεις της «άλλης πλευράς» επικρατεί έντονος προβληματισμός.
Επιπλέον, η παρουσία του Άδωνι Γεωργιάδη στους «προεδρικούς» δυσκολεύει τα πράγματα για αρκετά από τα πιο μετριοπαθή στελέχη της ΝΔ που τονίζουν ότι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός και οι πέραν της Δεξιάς απόψεις δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές και της αξίες του ιδρυτή του κόμματος, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Από την άλλη μεριά, ο κ. Γεωργιάδης και η ομάδα που θα συνταχθεί σε αυτή την ιδεολογία, δηλώνει εχθρός του «λαϊκισμού» και βάζει τους αριθμούς πάνω από την κοινωνική πολιτική που έχει στον πυρήνα της η λαϊκή δεξιά.
Για παράδειγμα, όσοι γνωρίζουν τον Νικήτα Κακλαμάνη, ξέρουν ότι δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα χέρια σε ομάδες εντός του κόμματος που θα προσπαθήσουν να παραγκωνίσουν στελέχη της καραμανλικής Νέας Δημοκρατίας, που βρίσκονται και στο περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού. Όπως σημειώνουν καλά γνωρίζοντες, όποιος νομίζει ότι ο καραμανλισμός τελείωσε, δεν γνωρίζει καθόλου τους Νεοδημοκράτες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η πρώτη συνάντηση που είχε ο κ. Μητσοτάκης ήταν με τον Κώστα Καραμανλή. Δεν θα γινόταν διαφορετικά, άλλωστε…