Παρακολουθώ προσεκτικά από το βράδυ της βαριάς εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, τις δηλώσεις και τις αντιδράσεις τόσο του ίδιου του πρωθυπουργού όσο και των κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών. Τις έως έναν βαθμό δικαιολογημένα θυμωμένες αντιδράσεις υπό το βάρος του εκλογικού σοκ. Και τις καταλαβαίνω.
- ΤΟΥ ΑΚΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτό όμως που αδυνατώ και ευτυχώς μαζί με εμένα πολλοί ακόμη – θέλω να πιστεύω – ψύχραιμοι πολίτες, είτε έχουν σχέση με την πολιτική είτε η σχέση τους με αυτή εξαντλείται μόλις βγαίνουν από το παραβάν, είναι το εμπόριο του τρόμου στο οποίο έχουν αποδυθεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να πείσουν τους πολίτες ότι αν εκλεγεί ο Μητσοτάκης, θα έρθει φορολογικός και οικονομικός Αρμαγεδδώνας!
Ότι αν η ΝΔ κερδίσει τις εθνικές εκλογές τότε η χώρα θα επιστρέψει στο…2012 και θα κόβει αβέρτα μισθούς και συντάξεις ενώ θα εξαπολύσει και ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ διώξεων στο δημόσιο. Και την ίδια ώρα τα ίδια στελέχη που παίζουν με τόσο απροκάλυπτο τρόπο το χαρτί του εφιάλτη, αναγνωρίζουν σε μια επίδειξη αυτοκριτικής ότι γονάτισαν τη μεσαία τάξη, υπερφορολόγησαν τους πολλούς και απογοήτευσαν όλους εκείνους που περίμεναν να έρθουν εκείνες οι καλύτερες μέρες που ευαγγελιζόταν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι τα ίδια στελέχη που χωρίς την παραμικρή αιδώ διόρισαν κόρες και μπατζανάκηδες στην Βουλή, αξιοποιώντας τις …διασυνδέσεις τους, όπως ομολόγησε η Τασία και την έφαγε η μαρμάγκα. Είναι τα ίδια στελέχη που υπέγραψαν και εκτέλεσαν ένα πρωτοφανές συμβόλαιο πολιτικής δολοφονίας των πολιτικών αντιπάλων τους με την υπόθεση της NOVARTIS που κατέληξε σε πλήρες ναυάγιο και έχω την αίσθηση ότι, μετά τις τελευταίες ραγδαίες δικαστικές εξελίξεις, θα καταλήξει και σε φιάσκο.
Είναι η ίδια πολιτική παράταξη που μια ανάσα πριν από τις ευρωκάλπες, μοίρασε κοντά δύο δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να εξαγοράσει ψήφους βάζοντας σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα αλλά και τις θυσίες των πολιτών που τόσο συχνά και εύκολα επικαλείται. Και τώρα, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την εκλογική κατάρρευση, προειδοποιεί με… καταστροφή εάν χάσει τις εθνικές εκλογές.
Δώστε πόνο παιδιά, όπως έλεγε και η Τασία – την επικαλούμαι για δεύτερη φορά. Μόνο που με αυτήν ακριβώς τη στρατηγική αποκαλύπτονται δύο καθοριστικές παράμετροι.
Ο πανικός της πιθανής εκλογικής συντριβής και απώλειας της εξουσίας αλλά και ότι το μήνυμα της 26ης Μαϊου δεν ελήφθη.