Με το δήμαρχο του Δουβλίνου συναντήθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος σε επίσημη επίσκεψή του στην Ιρλανδία μετά από πρόσκληση του Ιρλανδού ομολόγου του Μάικλ Ντάνιελ Χίγκινς.
«Ελληνικός και ιρλανδικός λαός μοιράζονται πολλά κοινά»
«Αποτελεί για μένα ιδιαίτερη τιμή η επίσκεψή μου στην Ιρλανδία, πολλώ μάλλον επειδή πιστεύω ότι ο λαός της Ιρλανδίας και ο λαός της Ελλάδας μοιράζονται πολλά κοινά, καίτοι κατοικούν στις δύο άκρες της Ευρώπης. Στέκομαι μόνο στα εξής: Ελλάδα και Ιρλανδία είναι δύο μικρές εδαφικώς και πληθυσμιακώς χώρες, οι οποίες όμως διαθέτουν μια Διασπορά που ξεπερνά, κατά πολύ, το μέγεθός τους, ενώ οι πολίτες τους δεν μπορούν να ζήσουν παρά μόνον ελεύθεροι και υπό καθεστώς Δημοκρατίας», τόνισε κατά την αντιφώνησή του στο δημαρχείο του Δουβλίνου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος και υπογράμμισε πως «για τους λαούς μας η Ελευθερία και η Δημοκρατία, άρα η υπεράσπιση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είναι αρχές και αξίες βιωματικές και υπαρξιακές».
«Στις 28 Μαΐου 1959, μιλώντας ως υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας κατά την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης, ο Αντρέ Μαλρό είχε χαρακτηρίσει τον ελληνικό λαό, ο οποίος γιορτάζει την επέτειο του «Οχι» την 28η Οκτωβρίου 1940, ως Λαό της Ελευθερίας και της Αντίστασης. Είμαι βέβαιος», συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος ότι, σε αντίστοιχη ευκαιρία και συγκυρία, θα μπορούσε να πει το ίδιο για τον ιρλανδικό λαό. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το συγκλονιστικό λογοτεχνικό έργο «Ενας Ομηρος», του δικού σας Μπρένταν Μπίαν, το οποίο μελοποιήθηκε από τον δικό μας Μίκη Θεοδωράκη, συνθέτη διεθνών διαστάσεων, έχει συνδεθεί στη συλλογική μας μνήμη με τους αγώνες του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας και για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας».
«Αυτά τα κοινά ιδανικά μας δείχνουν τον δρόμο που πορευόμαστε μαζί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, υπερασπιζόμενοι την ολοκλήρωσή της, ενόψει της οποίας ιδρύθηκε πάνω στα συντρίμμια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, προκειμένου να μην ζήσουμε, ποτέ πια, την τραγωδία του και τους εφιάλτες του», είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και υπογράμμισε ότι «ο προορισμός αυτός συνίσταται στη δημιουργία μιας ομοσπονδιακού τύπου Ευρώπης, βασισμένης στις θεσμικές αντηρίδες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Υπό την προϋπόθεση αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να εκπληρώσει τη φυσική αποστολή της όχι μόνον έναντι των λαών της, αλλά και έναντι της Ανθρωπότητας, μιας και καθένας γνωρίζει ότι ο ρόλος της είναι, κυριολεκτικώς, πλανητικός».