…όταν θα καταρρέει το «μενού ανταλλαγών χρέους», όπως κατέρρευσαν όλες οι νεοφιλελεύθερες φούσκες των Παπαδήμα – Στουρνάρα – Χαρδούβελη, ο κ. Βαρουφάκης, ως γνήσιος κοσμοπολίτης, θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει αλλού τον λιτό βίο του. Τα εκατομμύρια των εργαζομένων της χώρας όμως;»
Με εμφανή ειρωνική διάθεση σε ένα κείμενο «φωτιά» η πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Μπόλαρη "αδειάζει" τον Γιάννη Βαρουφάκη αλλά και άλλα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το Νίκος Φίλης για τον οποίο η κ. Μπολάρη έγραψε: «πρόσφατα ο σύντροφος και φίλος Ν. Φίλης μάς διαμήνυσε ότι τέλος «στις μαγκιές και στις μονομερείς ενέργειες». Φαντάζομαι θα εννοούσε τις «μαγκιές» ενάντια στην κυρίαρχη τάξη και τους διεθνείς συμμάχους της. Γιατί αρχίζουν οι μαγκιές και οι μονομερείς ενέργειες σε βάρος κρίσιμων θέσεων και κομματικών αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ…»
Δείτε τι έγραψε ακριβώς η κ. Μπόλαρη στο dea.org.gr:
Βάζοντας στο στόχαστρο τις «τόσες πολλές Πόρσε Καγιέν που κυκλοφορούν στους στενούς δρόμους» προκάλεσε δυσάρεστους συνειρμούς. Γιατί ελάχιστα χρόνια πριν, η κυβέρνηση του ΓΑΠ είχε και τότε θέσει στο στόχαστρό της τις «Πόρσε Καγιέν» καταλήγοντας, όμως, να πετσοκόβει τους μισθούς και τις συντάξεις, ενώ ταυτόχρονα σε τίποτα δεν ενόχλησε τους κατόχους των υπερπολυτελών τζιπ. Η αιτιολόγηση της σκληρής λιτότητας για τους πολλούς, με πρόσχημα την τάχα αντίθεση στην πολυτελή διαβίωση των ελαχίστων, έφτασε στο απόγειο με τη διαβόητη φράση του Θ. Πάγκαλου: «Όλοι μαζί τα φάγαμε».
Αυτούς τους συνειρμούς ενίσχυσε μια άλλη αναφορά του Γ. Βαρουφάκη στον «καλό του φίλο Αλ. Παπαδόπουλο». Η αναφορά στον γκουρού της άκαμπτης λιτότητας επί κυβερνήσεων Σημίτη, στον γκουρού της μετάλλαξης της σοσιαλδημοκρατίας προς τον σοσιαλφιλελευθερισμό, δεν μπορεί παρά να ακουστεί ως προμήνυμα ιδιαίτερα ανησυχητικό.
Ο ασκητικός λιτός βίος, που υπηρετεί την ισότητα, είναι μια αρχή της Αριστεράς. Έχει όμως σημασία πότε και από ποια χείλη υπενθυμίζεται αυτή η αρχή. Για ένα υποσύνολο του πολιτικού προσωπικού που ολοφάνερα έζησε μέσα στην τρυφηλότητα, που ολοφάνερα είναι μαθημένο στα «φιλέτα», η στροφή προς τη «φασολάδα» είναι εύκολη υπόθεση: μπορεί να αποτελεί και μιαν άσκηση στη μεσογειακή διατροφή. Λειτουργεί όμως προκλητικά για έναν ολόκληρο κόσμο που έζησε βυθισμένος στη λιτότητα, που οι μόνες «γκουρμεδιές» που γνώρισε είναι οι προσφορές του Lidl.
Σύμφωνα με το «Βήμα», η «ισχυρή προσωπικότητα» του κ. Βαρουφάκη ήταν ο λόγος που «δεν δέχθηκε να συνυπάρξει στο ίδιο υπουργείο ο Ευ. Τσακαλώτος», ενώ η ίδια εφημερίδα αναφέρει με νόημα ότι η εποπτεία της οικονομικής πολιτικής «δεν αναφέρεται ρητά» στον τίτλο των καθηκόντων του Γ. Δραγασάκη. Ο τρίτος της παρέας των «οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ», ο Γ. Μηλιός, απλώς δεν ακούγεται και πολύ τώρα τελευταία…
Το άμεσο μέλλον θα δείξει σχετικά με την ορθότητα κάποιων επιλογών «υπουργησιμότητας». Αυτό όμως που γνωρίζουμε ήδη είναι ότι η αντιλιτότητα είναι εγγεγραμμένη στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Και ότι δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να χαμηλώσει αυτόν το «φράχτη» που μας χωρίζει από τις πολιτικές των απέναντι.
Τέρμα η διαγραφή χρέους;
Μιλώντας σε 100 αυστηρά επιλεγμένα στελέχη του Σίτι στο Λονδίνο, ο τσάρος της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Βαρουφάκης, ακύρωσε μια βασική θέση της συνεδριακής απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ: «Τέρμα στο αίτημα για διαγραφή του χρέους της Ελλάδας. Αυτό που ζητάμε είναι η ανταλλαγή του παρόντος χρέους με ένα άλλο, το οποίο συνδυάζεται με το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας».
Ο Γ. Βαρουφάκης δεν είναι κορόιδο και «άνθρωπος των σπηλαίων», σαν αυτούς που έγραψαν (μεταξύ τους ο Αρ. Μπαλτάς…) ή σαν αυτούς που συζήτησαν και ψήφισαν τις ιδρυτικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε δεν είναι καν μέλος… Έχει όμως «νέες ιδέες». Όπως η «έξυπνη διαχείριση του χρέους», μέσω της «χρηματοπιστωτικής δυναμικής», δηλαδή της υπογραφής «νέου τύπου ομολόγων» (swaps χρέους) και ομολόγων συνδεδεμένων με ρήτρα ανάπτυξης (GDP-linked bonds). Πρόκειται για «σύνθετα» χαρτιά, με κυμαινόμενα επιτόκια, που θα εξαρτώνται από το ΑΕΠ, το Libor, το Euribor, τον πληθωρισμό της Ευρωζώνης κ.λπ. Το επιχείρημα ότι όποιος στο παρελθόν υπέγραψε τέτοια χαρτιά διαπίστωσε αργότερα ότι καλύτερα να είχε φάει ένα μαγκάλι κάρβουνα ανήκει προφανώς στο οπλοστάσιο των «ανθρώπων των σπηλαίων». Όπως άλλωστε και το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να διατεθούν άλλοι πόροι προς τους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους, που διατυπώνει η μαρξιστική Αριστερά, που δεν έχει μάθει τα κόλπα των «win-win» προτάσεων…
Να διατυπώσουμε κι εμείς μια πρόβλεψη: όταν θα καταρρέει το «μενού ανταλλαγών χρέους», όπως κατέρρευσαν όλες οι νεοφιλελεύθερες φούσκες των Παπαδήμα – Στουρνάρα – Χαρδούβελη, ο κ. Βαρουφάκης, ως γνήσιος κοσμοπολίτης, θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει αλλού τον λιτό βίο του. Τα εκατομμύρια των εργαζομένων της χώρας όμως;
Πρόσφατα ο σύντροφος και φίλος Ν. Φίλης μάς διαμήνυσε ότι τέλος «στις μαγκιές και στις μονομερείς ενέργειες». Φαντάζομαι θα εννοούσε τις «μαγκιές» ενάντια στην κυρίαρχη τάξη και τους διεθνείς συμμάχους της. Γιατί αρχίζουν οι μαγκιές και οι μονομερείς ενέργειες σε βάρος κρίσιμων θέσεων και κομματικών αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ…