Ο αρθρογράφος Μπουράκ Μπεκντίλ ξεκινά το άρθρο του με το παράδειγμα του Β, ενός ιδιοκτήτη ταβέρνας, ο οποίος φανερά εκνευρισμένος πετά κάτι έγγραφα, που φαίνονται επίσημα, πάνω στο τραπέζι.
«Το ένα από αυτά είναι είναι ένας λογαριασμός ηλεκτρικού ρεύματος: 2.888 ευρώ για τους τελευταίους λίγους μήνες. Ενα άλλο είναι πρόστιμο 623 ευρώ γιατί διατηρούσε ένα κιλό τυρί φέτα στο μαγαζί του χωρίς τιμολόγιο. Το άλλο, περίπου 500 ευρώ, επειδή είχε λίγα κιλά αλλων υλικών χωρίς τιμολόγιο», σημειώνει ο Μπεκντίλ.
«Εάν αυτό είναι σταθερότητα, τότε εγώ δεν θα ψηφίσω για τη σταθερότητα. Αλλά ούτε και για την αυτοκτονία», λέει ο Β.
Ο αρθρογράφος συνεχίζει επισημαίνοντας ότι ο κόσμος σε αυτό το νησί του Βορείου Αιγαίου -όπου ζει ο ιδιοκτήτης ταβέρνας- είναι μπερδεμένος αναφορικά με τις επερχόμενες εκλογές. Ο Π. αντιπαθεί βαθιά την λαϊκίστικη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως κλασικός Έλληνας πηγαίνει κατευθείαν προς την αυτοκτονία: «Ίσως για να ανακάμψουμε πρέπει να χτυπήσουμε τον πάτο, λέει ο Π».
Η Ελλάδα μοιάζει με την Τουρκία του 2000-2001, αλλά οι Έλληνες Ερντογάν (ή Πούτιν ή Ναρέντρα Μόντι) δεν είναι ούτε ευσεβείς χριστιανοί ορθόδοξοι, ούτε εθνικιστές. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, το φαβορί των ελληνικών εκλογών έχει συγκεντρώσει έναν συνασπισμό της άκρας αριστεράς, την "επαναστατική αριστερά", κομμουνιστές όλων των αποχρώσεων, μετριοπαθείς αριστερούς, άλλους με ευρωπακο και άλλους. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με λίγες ποσοστιαίες μονάδες της ΝΔ, του κόμματος του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, προσθέτει ο Μπεκντίλ.
Αναφερόμενος στην ομιλία του στο Ηράκλειο Κρήτης, ο Τούρκος αρθρογράφος υπενθυμίζει τη δήλωση του κ.Τσίπρα ότι «εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν. Ή μάλλον επειδή είμαι στην Κρήτη, εμείς θα παίζουμε την κρητική λύρα και αυτές θα χορεύουν πεντοζάλι».
«Και από τότε ένα ανέκδοτο κυκλοφορεί: Γιατί ο Πούτιν μπήκε στη γωνία από τις αγορές; Επειδή δεν έχει κρητική λύρα να παίξει και δύναμη οι αγορές για να χορέψουν πεντοζάλι! Οι σκεπιτικιστές πιστεύουν ότι ο Τσίπρας ενσωματώνει όλα τα ελαττώματα της τυπικής ελληνικής δημαγωγίας: λέει σε έθνος που νιώθει ηττημένο αυτό που θέλει να ακούσει, αγνοώντας τη λογική.
Εάν ο Τσίπρας ανέβει στην εξουσία και κάνει ό,τι έχει υποσχεθεί, η Ελλάδα θα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ, να επιστρέψει στη δραμχμή και να αρχίσει να τυπώνει το δικό της νόμισμα στο Νομισματοκοπείο. Τι είναι τελικά καλύτερο;
Η Ελλάδα να φύγει από την ευρωζώνη, να επιστρέψει στη δραχμή και να πληρώσει τα χρέη της, ή να κηρύξει πτώχευση και συνεχίζει να πληρώνει τη στρατιά των δημοσίων υπαλλήλων της χαρούμενη σε σε δραχμές;
Αλλά πολλοί ψηφοφόροι δεν φαίνεται να προβληματίζονται με τέτοιες σπαζοκεφαλιές, ούτε και με τη λογική. Θα ψηφίσουν τον πολιτικό που τους υπόσχεται το αδύνατο. Αυτό που σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός Αθηναίου φίλου, "το ρίσκο θα στείλει την Ελλάδα στον Τρίτο Κόσμο. Αλλά ο Τσίπρας θέλει να αποφύγει να δραπετεύσει με ελικόπτερα από την ταράτσα κυβερνητικών κτηρίων, και δεν θέλει να επιστρέψει στη δραχμή. Και επειδή δεν το θέλει, δεν θα πάει στη λογική της δραχμής.», τονίζει ο αρθρογράφος.
Οι Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν αν θα συνεχιστούν αυτές οι πολιτικές ή θα υπάρξει ρήξη με το παρελθόν και άρα θα κάνουν το άλμα στο κενό -χωρίς το δίχτυ ασφαλείας που λέγεται ΕΕ- και θα ψηφίσουν τον Τσίπρα, σημειώνει ο Μπεκντίλ.
Αλλά στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση, η κρυστάλλινη σφαίρα του φίλου μου λέει τα ακόλουθα: μετά από λίγους μήνες ο Τσίπρας και οι ομάδες του θα χρειαστούν δύο ελικόπτερα για να διαφύγουν από τις ταράτσες, κυνηγημένοι από ψηφοφόρους που θα έχουν πάει στο σούπερ μάρκετ να αγοράσουν ρύζι και δεν θα έχουν βρει ούτε σπυρί, που θα θέλουν να αγοράσουν χαρτί τουαλέτας και θα τους έχουν πει ότι υπάρχει έλλειψη και ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν σελίδες εφημερίδας, που θα θέλουν να αγοράσουν γάλα για τα παιδιά τους και δεν θα υπάρχει.
Επίσης σημειώνει ότι το δεύτερο ελικόπτερο θα χρειαστεί ως καβάντζα, επειδή το πρώτο μπορεί να μην λειτουργεί καθώς θα είναι δώρο στον Τσίπρα από τον σύντροφο Πούτιν της επίσης χρεοκοπημένης Ρωσίας», σχολιάζει δηκτικά κλείνοντας το άρθρο του ο Μπεκντίλ