Αναμφισβήτητα η επιλογή του νεαρού σε ηλικία και εμπειρία Βασίλη Κικίλια στην ευαίσθητη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του Αντώνη Σαμαρά σε αυτόν τον ανασχηματισμό.
Πρώτον γιατί η υπόθεση ασφάλεια και αστυνόμευση είναι στην κορυφή της προεκλογικής ατζέντας και ήταν μία από σοβαρές ρωγμές διαρροής ψήφων τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα αριστερά της ΝΔ στις ευρωκλογές. Όχι τόσο γιατί ο Νίκος Δένδιας απέτυχε στο έργο του αλλά ήταν δεκάδες οι περιπτώσεις που ο πρώην υπουργός βρισκόταν αντιμέτωπος από τη μία με μεγάλες γκάφες, όπως η έκρηξη στο κέντρο της Αθήνας παραμονή της εξόδου της χώρας στις αγορές και από την άλλη με την βαριά εικόνα των ΜΑΤ να χτυπούν τις καθαρίστριες στο Σύνταγμα. Και αυτό έπρεπε να αλλάξει άμεσα.
Δεύτερον γιατί ο Βασίλης Κικίλιας είναι πολύ νέος – μορφωμένος και έξυπνος είναι η αλήθεια – και καλείται να τα βγάλει πέρα με το οργανωμένο έγκλημα, με την επανεμφάνιση της τρομοκρατίας και με την ανάγκη επιστροφής της αστυνόμευσης στις γειτονιές αλλά και να εμπνεύσει μία κουρασμένη και απογοητευμένη αστυνομία με το προσωπικό της γονατισμένο από τις περικοπές και τις μειώσεις σε μισθούς. Δύσκολα πράγματα, σχεδόν ακατόρθωτα. Γιατί είναι προφανές ότι ο Κικίλιας δεν θα σταματήσει το επόμενο χτύπημα των τρομοκρατών αφού διατηρούν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, δεν θα μπορέσει να ικανοποιήσει όλες τις επιτακτικές ανάγκες αστυνόμευσης γιατί δεν έχει απεριόριστα κονδύλια και δεν θα ανταποκριθεί στα οικονομικά αιτήματα των αστυνομικών γιατί πολύ απλά δεν είναι ο Χαρδούβελης…
Μπορεί όμως κάλλιστα να κάνει ένα πράγμα. Να οικοδομήσει ένα πιο κοινωνικό πρόσωπο στην ΕΛ.ΑΣ Να την… ξεβγάλει από διάφορες λάσπες και σκιές που λερώνουν την παρουσία της απέναντι στον δοκιμαζόμενο πολίτη. Και να σταματήσει να χτυπάει ασκόπως και να ψεκάζει με χημικά όποιον απολυμένο τολμά να διαμαρτύρεται…