Πολιτισμός

«Έφυγε» από τη ζωή ο σπουδαίος ηθοποιός Σπύρος Σταυρινίδης

Σε ηλικία 79 ετών έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ηθοποιός Σπύρος Σταυρινίδης, αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κενό στον χώρο του κυπριακού θεάτρου. Η υγεία του είχε επιδεινωθεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Κατέληξε το πρωί της Κυριακής, 13 Απριλίου, από ανακοπή καρδιάς.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, αποχαιρέτησε με γραπτή του δήλωση τον αγαπημένο ηθοποιό, σημειώνοντας πως ο θάνατός του αποτελεί «μεγάλη απώλεια για το κυπριακό Θέατρο και γενικότερα για τον πολιτιστικό κόσμο της χώρας».

Ο Σπύρος Σταυρινίδης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της χρυσής γενιάς ηθοποιών που συνέβαλαν καθοριστικά στη θεμελίωση του σύγχρονου κυπριακού θεάτρου. Ακούραστος και παρών έως και τους τελευταίους μήνες της ζωής του, υπήρξε μια εμβληματική μορφή που υπηρέτησε την τέχνη με πάθος, αφοσίωση και αδιάκοπη δημιουργικότητα, πάντα με σεβασμό προς το κοινό και τους συναδέλφους του.

Με ανακοίνωσή της, η Ένωση Ηθοποιών Κύπρου σημείωσε πως ο εκλιπών ήταν «μία γενναιόδωρη και φωτεινή προσωπικότητα», με καλλιτεχνική πορεία που εκτείνεται σε περισσότερες από πέντε δεκαετίες. «Η αφοσίωσή του στην τέχνη, η αστείρευτη ενέργεια και η ευαισθησία του άφησαν έντονο το αποτύπωμά του στη θεατρική σκηνή και εμπνέουν μέχρι σήμερα το κυπριακό θέατρο», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου, με τη σειρά του, χαρακτήρισε τον Σπύρο Σταυρινίδη ως «μοναδικό και πληθωρικό δημιουργό, πηγή έμπνευσης για όλους και δάσκαλο με ξεχωριστή αγάπη για τους νέους ηθοποιούς».

Σε παλαιότερη συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» Κύπρου, ο ίδιος είχε περιγράψει με συγκίνηση την αδιάκοπη αγάπη του για το θέατρο: «Δεν μπορώ να ησυχάσω όταν έχω έναν ρόλο. Χωρίς κίνητρο, δεν αντέχεις ούτε λεπτό στο σανίδι. Θέλω να παίζω, όχι να σκηνοθετώ. Και θα παίζω όσο με κρατούν τα πόδια μου και λειτουργεί το μυαλό μου. Μέχρι τελικής πτώσεως».

Ο θάνατός του σηματοδοτεί το τέλος μιας σπουδαίας εποχής για το κυπριακό θέατρο – όμως το έργο και η παρακαταθήκη του θα παραμείνουν ζωντανά.