Ο Κλαούντιο Ρανιέρι είναι ένας από τους δημοφιλέστερους Ιταλούς προπονητές στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο με παραστάσεις από μεγάλους και ιστορικούς συλλόγους όπως οι Κάλιαρι, Νάπολι, Φιορεντίνα, Βαλένθια, Ατλέτικο Μαδρίτης, Τσέλσι, Πάρμα. Γιουβέντους, Ρόμα, Ίντερ και Μονακό.
Η καριέρα του προπονητή της Εθνικής μας Ομάδας:
Γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1951 στην Ρώμη και ξεκίνησε την καριέρα του ως αμυντικός. Ο πρώτος του επαγγελματικός σύλλογος ήταν η ομάδα της γενέτειράς του, η Ρόμα της οποίας φόρεσε την φανέλα 6 φορές τη σεζόν 1973-74. Ακολούθησε μια οκταετία στην Κατάντζαρο και από δύο σεζόν στις Κατάνια (1982-84) και Παλέρμο (1984-86) για να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε ηλικία 35 ετών.
Δεν έμεινε όμως θα πολύ μακριά από την μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο. Την ίδια χρονιά που σταμάτησε την ποδοσφαιρική του καριέρα ανέλαβε τον πάγκο της Λαμετίνι και στη συνέχεια βρέθηκε στην Πουτεολάνα μια μικρή ομάδα της περιοχής Ποτσουόλι. Από εκεί το 1988 βρέθηκε στην Κάλιαρι και εκεί ήρθε η εκτόξευση του ονόματός του ως προπονητής.
Όταν ανέλαβε τον πάγκο της Κάλιαρι, η ιταλική ομάδα βρισκόταν στην τρίτη κατηγορία και μέσα σε δύο σεζόν κατάφερε να την ανεβάσει στην πρώτη. Τότε το 1991 αποφάσισε να κάνει το μεγάλο άλμα και ανέλαβε την Νάπολι, την οποία κατάφερε να οδηγήσει στην τέταρτη θέση του. Μάλιστα, κατά την θητεία του ο Ντιέγκο Μαραντόνα αντικαταστάθηκε από τον Τζιανφράκο Τζόλα.
Το 1993 θα κλείσει ο κύκλος του στη Νάπολι και θα αποδεχθεί την πρόταση της Φιορεντίνα, την οποία θα οδηγήσει στην μεγάλη κατηγορία, στην πρώτη του σεζόν. Στην Φλωρεντία θα καταφέρει να φτιάξει μια αξιόλογη ομάδα, έχοντας σπουδαίους παίκτες όπως ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα και το 1996 η δουλειά του θα ανταμειφθεί με την κατάκτηση του ιταλικού Κυπέλλου.
Έναν χρόνο αργότερα θα αποφασίσει να κάνει το επόμενο άλμα, εκτός Ιταλίας καθώς θα αναλάβει τον πάγκο της Βαλένθια. Εκεί θα μείνει ως το 1999 και θα ζήσει το δύο πιο επιτυχημένα χρόνια της προπονητικής του καριέρας. Θα καταφέρει να φτιάξει ένα αξιόμαχο σύνολο και μια ομάδα που στη συνέχεια θα γνωρίσει επιτυχίες.
Πριν φύγει από την Βαλένθια θα κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας, ενώ κατά τη διάρκεια της θητείας του στο «Μεστάγια» θα αναδείξει παίκτες όπως οι Μεντιέτα, Ανγκούλο, Φαρινός. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει ένα σύντομο πέρασμά του από την Ατλέτικο Μαδρίτης και έτσι θα κλείσει ο πρώτος του κύκλος στην Ισπανία.
Επόμενος σταθμός του η Αγγλία και ο πάγκος της Τσέλσι. Εκεί ο Ρανιέρι αρχικά αντιμετώπισε κάποια προβλήματα προσαρμογής, με χαρακτηριστικότερο εκείνο της γλώσσας. Για καλή του τύχη στην ομάδα του Λονδίνου, θα βρει αρκετούς παίκτες που μιλούσαν ιταλικά και ισπανικά. Η εντολή που θα του δοθεί από την διοίκηση της Τσέλσι ήταν να μειωθεί ο μέσος όρος ηλικίας του ρόστερ και το 2001 θα αρχίσει η ανοικοδόμηση της ομάδας. Θα δημιουργήσει μια νέα μεσαία γραμμή, αποτελούμενη από τους Λάμπαρντ, Πετί, Ζέντεν και Γκρόνκερ, ενώ θα σπάσει τα ρεκόρ φέρνοντας τον Γκαλάς από την Μαρσέιγ.
Παρόλα αυτά δεν θα καταφέρει να γευτεί επιτυχίες με την Τσέλσι, ενώ στη συνέχεια ο σύλλογος του Λονδίνου θα βρεθεί σε κακή οικονομική κατάσταση. Η είσοδος του Ρομάν Αμπράμοβιτς στα διοικητικά της Τσέλσι θα του λύσει τα χέρια αφού το πρώτο καλοκαίρι, ο Ρώσος μεγιστάνας θα βγάλει από την τσέπη του 120 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές. Νταφ, Μπριτζ, Τ. Κόουλ, Τζόνσον, Βερόν, Κρέσπο, Μακελελέ και Μούτου θα περάσουν το κατώφλι του «Στάμφορντ Μπριτζ».
Ωστόσο, θα βιώσει την αμφισβήτηση από το νέο αφεντικό του καθώς η Τσέλσι δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει κάποιον τίτλο κατά την θητεία του. Έτσι το Μάιο του 2004 θα αποχωρήσει για να αναλάβει στη θέση του ο Ζοσέ Μουρίνιο που προερχόταν από μια εκπληκτική σεζόν στον πάγκο της Πόρτο.
Μετά την Τσέλσι θα επιστρέψει και πάλι στην Ισπανία και την Βαλένθια, αλλά τίποτα δεν θα θυμίσει την πρώτη του θητεία στο «Μεστάγια». Τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά και η απόφασή του να αφήνει στον πάγκο το μεγάλο ανερχόμενο αστέρι της ομάδας, Πάμπλο Αϊμάρ θα συντελέσουν στην λύση της συνεργασίας του με την Βαλένθια.
Κάπως έτσι θα κλείσει και ένας μεγάλος κύκλος του Ρανιέρι στο εξωτερικό, ο οποίος είχε διάρκεια οκτώ ετών. Τότε θα βρει την ευκαιρία να αποσυρθεί για λίγο προκειμένου να ξεκουραστεί ώσπου να έρθει πάλι ο επαγγελματικός του επαναπατρισμός αναλαμβάνοντας το 2007 τον πάγκο της Πάρμα. Θα καταφέρει να κρατήσει την ομάδα του στην μεγάλη κατηγορία εκείνη τη σεζόν και το καλοκαίρι θα δώσει τα χέρια με την Γιουβέντους για την επόμενη τριετία.
Στην πρώτη σεζόν με τον Ρανιέρι στον πάγκο της, η Γιουβέντους που ερχόταν από την β΄ κατηγορία λόγω του σκανδάλου με τους στημένους αγώνες, θα τερματίσει τρίτη. Στις 18 Μαΐου του 2009 η διοίκηση της «γηραιάς κυρίας», σε μια έκτακτη συνεδρίαση θα πάρει την απόφαση να τον αντικαταστήσει λόγω του χαμένου τίτλου.
Θα ακολουθήσει η θητεία του στην Ρόμα, στη θέση του Λουτσιάνο Σπαλέτι, ο οποίος παραιτήθηκε από τον πάγκο των «τζιαλορόσι». Στην ομάδα της καρδιάς του, ο Ρανιέρι θα καταφέρει να κάνει σπουδαία δουλειά, μειώνοντας το χάσμα με τις ομάδες που διεκδικούσαν τον τίτλο στην Ιταλία. Τελικά στις 20 Φεβρουαρίου του 2011 θα δηλώσει την παραίτησή του μετά από μια σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων της Ρόμα στο πρωτάθλημα.
Η νέα σεζόν (2011-12) θα τον φέρει στον πάγκο της Ίντερ αλλά τα μη επιθυμητά αποτελέσματα δεν θα τον κρατήσουν για πολύ στο Μιλάνο. Στις 26 Μαρτίου του 2012 μετά την ήττα από την Γιουβέντους με 2-0 θα αποτελέσει παρελθόν. Ένα μήνα αργότερα θα πάρει την απόφαση να αφήσει για δεύτερη φορά στην προπονητική του καριέρα την χώρα του και θα συμφωνήσει για δύο χρόνια με την Μονακό, η οποία είχε υποβιβαστεί στην β΄ κατηγορία. Στην πρώτη του σεζόν θα την οδηγήσει στην άνοδο και την επόμενη στην δεύτερη θέση του Σαμπιονά, πίσω από την Παρί Σεν Ζερμέν.