Μπορεί όλος ο πλανήτης να ζει σε ρυθμούς καραντίνας και ο περισσότερος κόσμος να βρίσκεται κλεισμένος στο σπίτι του, υπάρχει όμως ένα πρωτάθλημα ομάδων που ανήκουν στη δύναμη της UEFA, που συνεχίζεται κανονικά και αυτό είναι της Λευκορωσίας.
Η Ευρωπαϊκή ομοσπονδία έχει στη δύναμή της 54 πρωταθλήματα και το μόνο που αντέχει ακόμα είναι η Vysheyshaya Liga.
«Στη Λευκορωσία όλα είναι ακόμα ανοιχτά: εταιρείες, σχολεία, εμπορικά κέντρα… Επομένως, είναι φυσιολογικό οι σημαντικότεροι αθλητικοί αγώνες -χόκεϊ επί πάγου, χάντμπολ και ποδόσφαιρο- να ακολουθούν την κανονική πορεία τους», δηλώνει ο Γιούρι Ντούνα, διευθυντής του www.pressball.by του μεγαλύτερου αθλητικού σάιτ της χώρας.
Το Σαββατοκύριακο είχε κανονικά μπάλα, μάλιστα είχε και το μεγάλο ντέρμπι της FC Minsk με την Dinamo Minsk, στις εξέδρες βρέθηκαν 3.000 άνθρωποι για να το παρακολουθήσουν και σε πλήρη αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, σε εκείνη της ανατολικής πλευράς της Γηραιάς Ηπείρου… συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους.
Το γεγονός ότι το πρωτάθλημα παραμένει εν δράσει είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσουν τα δικαιώματά του χώρες όπως οι Ρωσία, Ισραήλ, Ουκρανία, Σερβία και Κροατία. Η κρίση του κορωνοϊού είναι ιστορική για το ποδόσφαιρο της Λευκορωσίας, καθώς για πρώτη φορά η ομοσπονδία της χώρας έχει τη δυνατότητα να κερδίζει χρήματα από το… εξωτερικό!
Ο Αλεξάντερ Χλεμπ, κορυφαίος Λευκορώσος ποδοσφαιριστής, με πληθώρα παραστάσεων από την Ευρώπη, τις προηγούμενες μέρες απηύθυνε κραυγή αγωνίας για όσα συμβαίνουν στην πατρίδα του: «Ο κορωνοϊός έχει αναστείλει το Champions League και το Europa League. Είναι μια καλή απόφαση επειδή πρέπει να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε τον ιό. Η UEFA έκανε το σωστό. Αλλά στη Λευκορωσία, είναι σαν να μην ενδιαφέρεται κανένας. Είναι εκπληκτικό. Ίσως σε μια εβδομάδα ή δύο θα σταματήσουμε να παίζουμε ποδόσφαιρο. Ίσως ο πρόεδρός μας περιμένει να δούμε τι θα συμβεί με τον ιό. Όλοι εδώ βλέπουν την κατάσταση στην Ιταλία και την Ισπανία. Αυτό δεν είναι καλό. Αλλά στη χώρα μας οι ηγέτες θεωρούν πως δεν είναι τόσο ακραίο. Πολλοί νέοι και μαθητές σκέφτονται το ίδιο. Μένω στο σπίτι με την οικογένειά μου. Αλλά όταν βγαίνω έξω, οι δρόμοι και τα εστιατόρια είναι γεμάτα κόσμο. Οι προπονήσεις συνεχίζονται κανονικά. Δεν τους νοιάζει. Με ενδιαφέρει η υγεία μου και αυτή της οικογένειάς μου, είμαι σε επαφή με ελάχιστους ανθρώπους. Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω τι συμβαίνει στη χώρα μου. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν ξέρω»…