Η βιταμίνη Β12 ή αλλιώς κοβαλαμίνη, εντοπίζεται κυρίως στο κόκκινο κρέας, τα ψάρια και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Η επάρκειά της είναι απαραίτητη για την καλή λειτουργία του οργανισμού μας καθώς δρα ως συνένζυμο στο φυλλικό οξύ για τη σύνθεση του DNA, συμμετέχει στην σύνθεση της μυελίνης των νεύρων και επίσης έχει αντιθηρωματική δράση.
Από την Επιστημονική Ομάδα του Διατροφολόγου Ευάγγελου Ζουμπανέα και την Μαρία Τουμπή/Διαιτολόγο- Διατροφολόγο (www.diatrofi.gr)
Η έλλειψή της μπορεί να οδηγήσει σε όχι μόνο σε αιματολογικές διαταραχές όπως είναι ευρέως γνωστό αλλά και σε νευροψυχιατρικές και καρδιαγγειακές διαταραχές. Βέβαια, αυτές οι καταστάσεις είναι συχνά αναστρέψιμες μετά από την αποκατάσταση των φυσιολογικών τιμών της κοβαλαμίνης.
Το εύρος των τιμών αναφοράς για την Β12 (pg/ml) είναι:
κάτω απο 130: Ανεπάρκεια
130-180: Οριακή επάρκεια
180-900: Επάρκεια
με προσδοκώμενη ανιχθευθείσα τιμή μεγαλύτερη των 650 pg/ml
Σε παλαιότερη μελέτη το 15% των ενηλίκων ηλικίας μεγαλύτερης των 65 ετών εμφάνιζαν εργαστηριακά δεδομένα έλλειψης βιταμίνης Β12. Στον άνθρωπο είναι δύσκολο να παρατηρηθεί καθαρή μορφή αβιταμίνωσης Β12.
Συνήθως συνοδεύεται με έλλειψη φυλλικού οξέος και του ενδογενούς παράγοντα. Ο τελευταίος παράγεται από τα οξυντικά κύτταρα του στομάχου και επί ανεπάρκειας του (αχλωρυδρία), παρουσιάζεται δυσαπορρόφηση της βιταμίνης Β12.
Άλλο κοινό αίτιο που μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη Β12 είναι η πολύ διαδεδομένη χρήση αντιόξινων φαρμάκων.
Η συνηθέστερη τακτική για όσους εμφανίζουν έλλειψη Β12, είναι η χορήγηση ενέσεων για την αποκατάσταση των επιπέδων της στο αίμα.
Ήδη από το 1968 όμως, έχει δειχθεί ότι η από του στόματος αγωγή με Β12 είναι ισοδύναμη με την ενέσιμη χορήγηση σε ασθενείς με έλλειψη B12. Γνωρίσουμε οτι η περισσότερη προσλαμβανόμενη ποσότητα με τις τροφές απορροφάται από τον τελικό ειλεό σαν σύμπλεγμα με τον ενδογενή παράγοντα, υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη εναλλακτικής οδού απορρόφησης.
Ο ενεργός μηχανισμός μεταφοράς παραμένει άγνωστος, αλλά η Β12 φαίνεται ότι απορροφάται «μαζικά» σε υψηλές δόσεις.
Για αυτό τον λόγο όταν κάποιος θέλει να χορηγήσει Β12 από το στόμα σε ασθενείς με έλλειψη μπορεί να προτείνει αρχικά δόσεις των 1.000 μg έως 2.000 μg ημερησίως για μία με δύο εβδομάδες και στη συνέχεια δόσεις συντήρησης των 1.000 mg ημερησίως εφ’όρου ζωής.
