Η κλινική ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Άννα Κανδαράκη μίλησε με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου για την ψυχοθεραπεία αλλά και το ρόλο που παίζει η παιδική μας ηλικία στην ψυχολογία μας.
«Από εκεί χτιζόμαστε. Αν δεν καταλάβω την αφετηρία μου δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο περπατάω έτσι. Ένα απλό παράδειγμα θα πω. Αν εγώ τρώω με τα χέρια, αν έχω μεγαλώσει στη ζούγκλα, έτσι θα μάθω (να τρώω). Θα πρέπει λοιπόν να μάθω για ποιο λόγο έχω ξεκινήσει έτσι, να το κατανοήσω, να μου μιλήσω με μια τρυφερότητα. Έχουμε μάθει να μας κοπανάμε πολύ σκληρά. Και στην πορεία αυτό να μαλακώσει. Η ψυχοθεραπεία αυτόν το στόχο έχει. Να γίνει βίωμα».
Επιπλέον, η Άννα Κανδαράκη μίλησε για το επάγγελμά της και για τις παγίδες που μπορεί να πέσουν οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ψυχολογικό πρόβλημα και αναζητούν τη βοήθεια ενός ειδικού.
«Υπάρχει ανάγκη να κοιτάμε όλο τον τίτλο. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής. Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής. Ο Ψυχίατρος μπορεί να δώσει φαρμακευτική αγωγή. Κανείς άλλος δεν μπορεί να δώσει, ούτε βιταμίνες. Αν θέλουμε να κάνουμε ψυχοθεραπεία, το ‘Ψυχοθεραπευτής’ μόνο του δεν αρκεί… Πρέπει για αρχή να δω αν (ο γιατρός μου) έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και μετά αν έχει κλινική εμπειρία. Αν έχει μάθει να είναι με ανθρώπους, να έχει ολοκληρωμένη ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση. Δε θα διστάσω να ζητήσω το βιογραφικό»
Παράλληλα μίλησε για το βιβλίο της, που στηρίζεται σε 10 πραγματικές συνεδρίες που έχει κάνει η ίδια, με τις απαραίτητες παραλλαγές.
«Σε καμία περίπτωση δε θα αποκτήσει κάποιος περισσότερη αυτοπεποίθηση. Κανένας δεν απέκτησε αυτοπεποίθηση διαβάζοντας βιβλία αυτοπεποίθησης, κανένας δεν έμαθε να κάνει έρωτα βλέποντας πορνό, κανένας δεν έμαθε να ταξιδεύει βλέποντας χάρτες…Στο βιβλίο κάθε χρώμα είναι και μια ιστορία. Επίτηδες έχω βάλει τα χρώματα, γιατί έχουν αποχρώσεις, διαβαθμίσεις. Αυτό που με ενδιαφέρει να γίνει κατανοητό είναι ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε αριθμοί και είναι άδικο να κρίνουμε από τις σωματοδιαστάσεις, από το τι βαθμό θα φέρει το παιδί μου, από τους τραπεζικούς λογαριασμούς που έχουμε. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Είμαστε χρώματα που αναγεννιούνται συνεχώς και είναι ανεξάντλητα».
Παράλληλα αναφέρθηκε και στα έμφυλα στερεότυπα, που ανά τις γενιές ήθελαν τις γυναίκες να φροντίζουν τους άντρες, να μην είναι οι πρωταγωνίστριες στη ζωή τους αλλά και να στρέφονται ανταγωνιστικά η μία προς την άλλη, όπως τις έμαθε η κοινωνία. Δεν παρέλειψε όμως να αναφερθεί και στους άντρες που η κοινωνία τους στερεί συναισθήματα και ευαισθησίες.
Δείτε τη συνέντευξη