Η επιτραπέζια αντισφαίριση ή αλλιώς πινγκ πονγκ φαίνεται ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα άθλημα. Δύσκολο, απαιτητικό, αλλά και βοηθητικό για νευροεκφυλιστικές νόσους.
Ο σύλλογος Αλληλεγγύη, στο Ηράκλειο Κρήτης για την πρόληψη του Αλτσχάιμερ, και την υγιή γήρανση, και ο Παύλος Ποτουρίδης, καθηγητής Φυσικής αγωγής και πιστοποιημένος προπονητής πινγκ πονγκ για ασθενείς με Αλτσχάιμερ εστιάζουν στα οφέλη του πινγκ-πονγκ για τέτοιου είδους νευροεκφυλιστικές νόσους.
«Η επιστήμη προχωράει. Βοηθάει δεν μπορούμε να πούμε ότι προλαμβάνει, αλλά βοηθάει στο να μην εξελιχθεί περισσότερο η ασθένεια ή να έχει πολύ αργή εξέλιξη. Τη φρενάρει. Αν την πετύχουμε και στα πρώτα στάδια ακόμα καλύτερα γιατί θα έχουμε ήπια νοητική διαταραχή. Ο σύλλογος μας αριθμεί πολλά μέλη. Αυτή τη στιγμή απασχολούμε στο Ηράκλειο, εδώ στην Αλληλεγγύη, περίπου γύρω στα 25 με 30 άτομα τα οποία έχουν περάσει. Αυτοί έχουν μείνει μόνιμα», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ.Ποτουρίδης.
«Ο μηχανισμός είναι το οπτικό μαζί με το κινητικό νεύρο. Οι τελευταίες μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει και το ακουστικό νεύρο το οποίο εμπλέκεται στην όλη διαδικασία. Δεν είναι μόνο το μάτι που βλέπει. Το μάτι βλέπει, αλλά την πληροφορία την δίνει ο εγκέφαλος. Παρατηρεί, δίνει την πληροφορία στον εγκέφαλο, συνεργάζεται με το κινητικό νεύρο και όλο αυτό βοηθάει πολύ στον προμετωπιαίο λοβό και δίνει τις απαραίτητες ενέργειες για λήψη απόφασης και ηθελημένες κινήσεις, που σημαίνει εγκεφαλική λειτουργία. Δίνει πολύ αίμα μέσα και αυτά είναι τα αποτελέσματα. Όλα τα αθλήματα ρακέτας βοηθούν πάρα πολύ στο Αλτσχάιμερ, το Πάρκινσον και γενικώς στις νευροεκφυλιστικές ασθένειες. Το πινγκ – πονγκ, επειδή είναι πολύ μικρές οι αποστάσεις πρέπει να πάρεις πολύ γρήγορα τις αποφάσεις και να πας γρήγορα να τοποθετηθείς και να αποφασίσεις τι θα κάνεις με το μπαλάκι» εξηγεί.
Ο κ.Βασίλης στα 86 έτη του παίζει πινγκ πονγκ και ανέφερε πως τον έχει βοηθήσει το άθλημα, δίνοντας του σκοπό.
«Έπαιζα όταν ήμουν μικρός. 10-15 χρονών. Αρχίσαμε πρόπερσι, όταν έγινε το 1ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μου δίνει ζωή. Μου δίνει έναν λόγο να υπάρχω, να μην κάθομαι στο σπίτι και να βλέπω τηλεόραση συνέχεια ή να κάθομαι πάνω από το βιβλίο, να διαβάζω. Έρχομαι εδώ πέρα. Είναι η παρέα, δεν μπορούσε να γίνει καλύτερη στην ηλικία μας. Δεν το πιστεύω ότι πολλές φορές παίζαμε τέσσερις ώρες πινγκ – πονγκ».
Δείτε το ρεπορτάζ της ΕΡΤ